Εφικτή θεωρεί η κοινοπραξία του ITGI την κατασκευή ενός αγωγού
που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη, ήδη από
το 2018-19. Σχετικές δηλώσεις έκανε ο Διευθυντής Παρακολούθησης Διεθνών Έργων
της ΔΕΠΑ, Δημήτρης Μανώλης, μιλώντας στο Reuters, κατά τη διάρκεια διεθνούς
συνεδρίου στη Βιέννη.
Ο κ. Μανώλης υπογράμμισε ότι τα νέα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου (Λεβιάθαν, Ταμάρ και Αφροδίτη) είναι τρεις από τις πέντε μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έχουν σημειωθεί την τελευταία δεκαετία στο φυσικό αέριο.
Σχετικά με το ενδεχόμενο κατασκευής ενός υποθαλάσσιου αγωγού ο οποίος θα μεταφέρει το παραγόμενο αέριο, τόνισε ότι «παρά τις τεχνικές δυσκολίες, η κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού είναι εφικτή». Παράλληλα, ο κ. Μανώλης υπενθύμισε αντίστοιχες κατασκευές στο παρελθόν, όπως ο αγωγός Medgaz που συνδέει την Αλγερία με την Ισπανία, ή ο αγωγός Galsi μεταξύ της Τυνησίας και της Ιταλίας.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Μανόλη, η ΔΕΠΑ, η Noble Energy, η ισραηλινή Delek και η κυπριακή κυβέρνηση έχουν εξετάσει σοβαρά το συγκεκριμένο σενάριο, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Φαίνεται λοιπόν ότι η κοινοπραξία του ITGI στρέφει την προσοχή της μακριά από την μάχη για τα ελέη του Σαχ Ντενίζ και υιοθετεί μια στρατηγική με δύο πτυχές: Από τη μια την αξιοποίηση των δυνατοτήτων αντίστροφης ροής του αγωγού Poseidon και από την άλλη την προώθηση του σχεδίου για τον αγωγό της Μεσογείου.
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, υπάρχουν παράλληλα και κάποιοι περιορισμοί που θα εμπόδιζαν την υλοποίηση του εν λόγω αγωγού. Ο ένας είναι οικονομικός και αφορά το υψηλότατο κόστος που θα είχε ένας τόσο μακρύς υποθαλάσσιος αγωγός. Ο δεύτερος είναι τεχνικός και σχετίζεται με τα μεγάλα βάθη που έχει η θάλασσα στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρειάζονται από την πλευρά της ΔΕΠΑ και της Edison πειστικές απαντήσεις για αυτά τα δύο θέματα. Σε κάθε περίπτωση, ο αγωγός που σχεδιάζεται θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στη λύση του LNG.
http://www.energia.gr/article.asp?art_id=61639
Ο κ. Μανώλης υπογράμμισε ότι τα νέα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου (Λεβιάθαν, Ταμάρ και Αφροδίτη) είναι τρεις από τις πέντε μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έχουν σημειωθεί την τελευταία δεκαετία στο φυσικό αέριο.
Σχετικά με το ενδεχόμενο κατασκευής ενός υποθαλάσσιου αγωγού ο οποίος θα μεταφέρει το παραγόμενο αέριο, τόνισε ότι «παρά τις τεχνικές δυσκολίες, η κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού είναι εφικτή». Παράλληλα, ο κ. Μανώλης υπενθύμισε αντίστοιχες κατασκευές στο παρελθόν, όπως ο αγωγός Medgaz που συνδέει την Αλγερία με την Ισπανία, ή ο αγωγός Galsi μεταξύ της Τυνησίας και της Ιταλίας.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Μανόλη, η ΔΕΠΑ, η Noble Energy, η ισραηλινή Delek και η κυπριακή κυβέρνηση έχουν εξετάσει σοβαρά το συγκεκριμένο σενάριο, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Φαίνεται λοιπόν ότι η κοινοπραξία του ITGI στρέφει την προσοχή της μακριά από την μάχη για τα ελέη του Σαχ Ντενίζ και υιοθετεί μια στρατηγική με δύο πτυχές: Από τη μια την αξιοποίηση των δυνατοτήτων αντίστροφης ροής του αγωγού Poseidon και από την άλλη την προώθηση του σχεδίου για τον αγωγό της Μεσογείου.
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, υπάρχουν παράλληλα και κάποιοι περιορισμοί που θα εμπόδιζαν την υλοποίηση του εν λόγω αγωγού. Ο ένας είναι οικονομικός και αφορά το υψηλότατο κόστος που θα είχε ένας τόσο μακρύς υποθαλάσσιος αγωγός. Ο δεύτερος είναι τεχνικός και σχετίζεται με τα μεγάλα βάθη που έχει η θάλασσα στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρειάζονται από την πλευρά της ΔΕΠΑ και της Edison πειστικές απαντήσεις για αυτά τα δύο θέματα. Σε κάθε περίπτωση, ο αγωγός που σχεδιάζεται θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στη λύση του LNG.
http://www.energia.gr/article.asp?art_id=61639
No comments:
Post a Comment