Σε αδικαιολόγητα υπέρογκα ποσά ανέρχεται το κόστος μεταφοράς νερού σε 22 νησιά του Αιγαίου. Αιτία εκτίναξης του κόστους η ανάθεση του έργου είχε αναλάβει το Πολεμικό Ναυτικό από τη δεκαετία του ‘80, σε ιδιώτες. Σημαντικά έργα που δεν ολοκληρώθηκαν λόγω της παρέμβασης τοπικών παραγόντων και προγράμματα με υψηλό κόστος και χαμηλά αποτελέσματα πλαισιώνουν το πρόβλημα της μεταφοράς νερού στα ελληνικά νησιά.
Το πρόβλημα λειψυδρίας των νησιών του Αιγαίου, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες όπου υπάρχει και αυξημένη τουριστική κίνηση, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Η έλλειψη νερού αντιμετωπίζεται με την ναύλωση υδροφόρων. Όμως πριν μια τριετία το κόστος εκτινάχτηκε στα 12,5 ευρώ το κυβικό, κάτι το οποίο συνοδεύτηκε και από την ανάθεση του έργου σε ιδιώτες (μέχρι τότε την μεταφορά είχε αναλάβει το Πολεμικό Ναυτικό).
Συγκεκριμένα, το 2010 διατέθηκαν 7,5 εκατ. ευρώ, το 2009 9 εκατ. και το 2008 σε ύψη-ρεκόρ, με ποσά που ξεπέρασαν τα 13 εκατ. ευρώ!
Παράλληλα γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί και διάφορα προγράμματα που έχουν εκπονηθεί κατά καιρούς και που περιλαμβάνουν την κατασκευή φραγμάτων, τον εμπλουτισμό των υπόγειων αποθεμάτων και τη λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης.
Ωστόσο, αξιοπερίεργο είναι ότι κάποια από τα έργα που θα βοηθούσαν στο πρόβλημα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ μετά από παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, όπως τα μικρά φράγματα στον Απείρανθο της Νάξου, που είχαν ξεκινήσει με επιτυχία κατά τη θητεία του Μανώλη Γλέζου. Το ίδιο συνέβη και στην πρόταση αλλαγής της έδρας υδροδότησης των νησιών από το Λαύριο στην ανατολική πλευρά της Νάξου, κάτι που θα μείωνε σημαντικά το κόστος μεταφοράς. Η πρόταση ωστόσο τορπιλίστηκε από τοπικούς παράγοντες.
Άλλα προγράμματα με υψηλό κόστος και χαμηλά αποτελέσματα σύμφωνα με τον Ηλία Νόκα-Ζωγράφου, προϊστάμενο επί σειρά ετών της Διεύθυνσης Υδάτων της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, εμποδίστηκαν από τους κατοίκους. Ένα παράδειγμα αποτελεί το φράγμα Αετού στη Σύρο, άλλο οι λιμνοδεξαμενές Συρίγου, Τουρλού και Καβουροπόταμου στην Πάρο, καθώς και τα αντίστοιχα προγράμματα σε τοποθεσίες κοντά στο αεροδρόμιο της Σαντορίνης. Επίσης, Ο κ. Νόκας-Ζωγράφος αναφέρει έργα τα οποία έχουν γίνει και έχουν βοηθήσει όπως τα φράγματα Φανερωμένης στη Νάξο, του Μυλοποτάμου στην Ίο, του Μαραθιά και της Άνω Μεράς στη Μύκονο, της Απολλακιάς στη Ρόδο, και της Αστυπάλαιας.
Λύση στο πρόβλημα της έλλειψης νερού ο συντονιστής του προγράμματος «Αειφόρο Αιγαίο» Κώστας Καρράς θεωρεί την σωστή διαχείριση των υδατικών αποθεμάτων. Από την άλλη, ο Πέτρος Γκίκας, καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης κοστολογεί τη λύση της αφαλάτωσης, η οποία, ανάλογα με τη δυναμικότητα της κάθε μονάδας, κυμαίνεται από 4-7 ευρώ ανά κυβικό, χωρίς να περιλαμβάνεται το κόστος της ενέργειας. Η δαπάνη διαμορφώνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα για μονάδες δυναμικότητας 1.000-2.500 κυβικών την ημέρα, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των περισσότερων νησιών.
Την κατασκευή υπόγειων δεξαμενών για το βρόχινο νερό σε όλες τις νέες οικοδομές προτείνει ο δήμαρχος Άνδρου Γιάννης Γλυνός. Παράλληλα ο Θόδωρος Φορτσάκης, πρόεδρος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών προβλέπει την τιμολόγηση του νερού στον αγροτικό τομέα και αποκάλυψε ότι το ΣτΕ έχει αποφανθεί ότι οι υδατικοί πόροι αποτελούν ζωτικό τομέα και η διαχείρισή τους αποτελεί αρμοδιότητα του κράτους, ανεξάρτητα από θέματα ιδιωτικοποίησης. Τόνισε και την καθυστέρηση της χώρας μας στην εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για την διαχείριση του νερού όπου καταδικάστηκε κιόλας.
Το πρόβλημα της έλλειψης νερού και οι διαστάσεις του περιγράφονται στο βιβλίο «Νερό στα νησιά», που εκδόθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
http://www.ecofinder.gr/news/ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ/1/Χρυσάφι_κοστίζει_το_νερό _που_μεταφέρεται_στα_νησιά
Το πρόβλημα λειψυδρίας των νησιών του Αιγαίου, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες όπου υπάρχει και αυξημένη τουριστική κίνηση, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Η έλλειψη νερού αντιμετωπίζεται με την ναύλωση υδροφόρων. Όμως πριν μια τριετία το κόστος εκτινάχτηκε στα 12,5 ευρώ το κυβικό, κάτι το οποίο συνοδεύτηκε και από την ανάθεση του έργου σε ιδιώτες (μέχρι τότε την μεταφορά είχε αναλάβει το Πολεμικό Ναυτικό).
Συγκεκριμένα, το 2010 διατέθηκαν 7,5 εκατ. ευρώ, το 2009 9 εκατ. και το 2008 σε ύψη-ρεκόρ, με ποσά που ξεπέρασαν τα 13 εκατ. ευρώ!
Παράλληλα γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί και διάφορα προγράμματα που έχουν εκπονηθεί κατά καιρούς και που περιλαμβάνουν την κατασκευή φραγμάτων, τον εμπλουτισμό των υπόγειων αποθεμάτων και τη λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης.
Ωστόσο, αξιοπερίεργο είναι ότι κάποια από τα έργα που θα βοηθούσαν στο πρόβλημα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ μετά από παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων, όπως τα μικρά φράγματα στον Απείρανθο της Νάξου, που είχαν ξεκινήσει με επιτυχία κατά τη θητεία του Μανώλη Γλέζου. Το ίδιο συνέβη και στην πρόταση αλλαγής της έδρας υδροδότησης των νησιών από το Λαύριο στην ανατολική πλευρά της Νάξου, κάτι που θα μείωνε σημαντικά το κόστος μεταφοράς. Η πρόταση ωστόσο τορπιλίστηκε από τοπικούς παράγοντες.
Άλλα προγράμματα με υψηλό κόστος και χαμηλά αποτελέσματα σύμφωνα με τον Ηλία Νόκα-Ζωγράφου, προϊστάμενο επί σειρά ετών της Διεύθυνσης Υδάτων της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, εμποδίστηκαν από τους κατοίκους. Ένα παράδειγμα αποτελεί το φράγμα Αετού στη Σύρο, άλλο οι λιμνοδεξαμενές Συρίγου, Τουρλού και Καβουροπόταμου στην Πάρο, καθώς και τα αντίστοιχα προγράμματα σε τοποθεσίες κοντά στο αεροδρόμιο της Σαντορίνης. Επίσης, Ο κ. Νόκας-Ζωγράφος αναφέρει έργα τα οποία έχουν γίνει και έχουν βοηθήσει όπως τα φράγματα Φανερωμένης στη Νάξο, του Μυλοποτάμου στην Ίο, του Μαραθιά και της Άνω Μεράς στη Μύκονο, της Απολλακιάς στη Ρόδο, και της Αστυπάλαιας.
Λύση στο πρόβλημα της έλλειψης νερού ο συντονιστής του προγράμματος «Αειφόρο Αιγαίο» Κώστας Καρράς θεωρεί την σωστή διαχείριση των υδατικών αποθεμάτων. Από την άλλη, ο Πέτρος Γκίκας, καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης κοστολογεί τη λύση της αφαλάτωσης, η οποία, ανάλογα με τη δυναμικότητα της κάθε μονάδας, κυμαίνεται από 4-7 ευρώ ανά κυβικό, χωρίς να περιλαμβάνεται το κόστος της ενέργειας. Η δαπάνη διαμορφώνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα για μονάδες δυναμικότητας 1.000-2.500 κυβικών την ημέρα, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των περισσότερων νησιών.
Την κατασκευή υπόγειων δεξαμενών για το βρόχινο νερό σε όλες τις νέες οικοδομές προτείνει ο δήμαρχος Άνδρου Γιάννης Γλυνός. Παράλληλα ο Θόδωρος Φορτσάκης, πρόεδρος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών προβλέπει την τιμολόγηση του νερού στον αγροτικό τομέα και αποκάλυψε ότι το ΣτΕ έχει αποφανθεί ότι οι υδατικοί πόροι αποτελούν ζωτικό τομέα και η διαχείρισή τους αποτελεί αρμοδιότητα του κράτους, ανεξάρτητα από θέματα ιδιωτικοποίησης. Τόνισε και την καθυστέρηση της χώρας μας στην εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για την διαχείριση του νερού όπου καταδικάστηκε κιόλας.
Το πρόβλημα της έλλειψης νερού και οι διαστάσεις του περιγράφονται στο βιβλίο «Νερό στα νησιά», που εκδόθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
http://www.ecofinder.gr/news/ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ/1/Χρυσάφι_κοστίζει_το_νερό _που_μεταφέρεται_στα_νησιά
No comments:
Post a Comment