Η θαλάσσια απάντηση στο πρόβλημα ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης

Σήμερα, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανησυχούν διαρκώς για την ενεργειακή ασφάλεια της ηπείρου μας. Οι βουλευτές στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο τονίζουν ότι τα κράτη-μέλη πρέπει να περιορίσουν την ενεργειακή τους εξάρτηση από τη Ρωσία, ενώ οι επίτροποι κάνουν κήρυγμα για τα οφέλη των ενεργειακών πηγών της Βορείου Αφρικής, της Κεντρικής Ασίας και άλλων περιοχών του πλανήτη.

Παρά την ρητορική και τα πολιτικά παιχνίδια, οι πολιτικοί αγνοούν το απόλυτα προφανές: Ότι η απάντηση για την ενεργειακή ασφάλεια βρίσκεται στις δικές μας θάλασσες. Η Ευρώπη είναι σε μεγάλο βαθμό μια θαλάσσια ήπειρος. Από τα 28 κράτη-μέλη, τα 23 διαθέτουν ακτογραμμές και είναι καιρός οι κυβερνήσεις να αρχίσουν να εκμεταλλεύονται το ενεργειακό δυναμικό των θαλάσσιων πόρων τους προς όφελος των Ευρωπαίων πολιτών.

Αν συμβεί αυτό, τότε θα βελτιωθεί η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα τονωθεί η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα. Η Ευρώπη είναι παγκόσμιος ηγέτης στην τεχνολογία των θαλάσσιων αιολικών από τότε που εγκαταστάθηκε η πρώτη ανεμογεννήτρια αυτού του είδους το 1991 στο Βιντεμπί.

Πάνω από 20 χρόνια μετά, ορισμένα κράτη-μέλη έχουν πάρει την πρωτοβουλία και επένδυσαν σε αυτόν τον κλάδο με μεγάλη επιτυχία, όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Βρετανία. Υπάρχουν ήδη εγκαταστάσεις 8.000 μεγαβάτ στην Ευρώπη και μονάχα το 2014 ο κλάδος είχε επενδύσεις 5,9 δις. ευρώ.

Ένας κλάδος που προσελκύει επενδύσεις δισεκατομμυρίων στις ευρωπαϊκές ακτές δεν μπορεί να έρχεται δεύτερος σε σχέση με την εισαγωγή ορυκτών καυσίμων από μακρινές περιοχές. Είναι παράλογη η απόφαση των πολιτικών που αντιμετωπίζουν την ανεργία και την ασθενή οικονομικη ανάπτυξη εδώ, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουν την ανάθεση των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης σε άλλες ηπείρους.

Την περασμένη εβδομάδα, ο EWEA συναντήθηκε με δύο από τους νέους επίτροπους, οι οποίοι αναγνώρισαν την μείωση του κόστους ως βασικό στοιχείο των πολιτικών για την ανάπτυξη των θαλάσσιων αιολικών. Φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε νέα τεχνολογία, ο κλάδος αντιμετωπίζει προκλήσεις. Η μείωση του κόστους μέσω του διαμοιρασμού των καλύτερων πρακτικών είναι ένα παράδειγμα που φανερώνει που χρειάζονται βελτιώσεις καθ΄ οδόν προς την ανταγωνιστικότητα με τις υπόλοιπες ενεργειακές πηγές.
Προς το παρόν, όμως, οι επικεφαλής κρατών και οι Βρυξέλες αναζητούν τις απαντήσεις στις λάθος ερωτήσεις όταν μιλούν για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και για την ενεργειακή ένωση.

Πρέπει να ποντάρουμε στα ισχυρά μας χαρτιά. Με τον ίδιο τρόπο που κράτη όπως η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία και η Λιβύη βασίζονται σε περιορισμένους πόρους για να διαφυλάξουν τις οικονομίες τους, έτσι και η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί σε αειφόρες πηγές για να επιταχύνει την οικονομία της.

Τα θαλάσσια αιολικά θα έχουν ένα σημαντικό ρόλο να παίξουν στην αναζήτηση της ενεργειακής ασφάλειας, όπως γίνεται ήδη με τα αιολικά επί ξηράς. Είναι όμως ζήτημα πολιτικής βούλησης το να εκμεταλλευτεί η Ευρώπη το θαλάσσιο δυναμικό της. Έχει τελειώσει πλέον ο καιρός της κριτικής κατά των θαλάσσιων αιολικών και οι πολιτικοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να περάσει τον ωκεανό αν κάθεται και τον κοιτάει μόνο.

(Ο Τόμας Μπέκερ είναι διευθύνοντας του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Αιολικών - EWEA)

 

http://www.energypress.gr/news/H-thalassia-apanthsh-sto-problhma-energeiakhs-asfaleias-ths-Eyrwphs