Στη συρρίκνωση του από ένα έργο 10.000 MW, σε ένα πολύ μικρότερης και πιο ρεαλιστικής ωστόσο κλίμακας, κάτω των 500 MW,
μοιάζει να οδηγείται το μεγαλεπήβολο σχέδιο «Ήλιος» για την εξαγωγή
ελληνικής ηλιακής ενέργειας στη Γερμανία και άλλες χώρες της Δυτικής
Ευρώπης.
Το μεγαλόπνοο σχέδιο, που ο πρώην υπουργός ΠΕΚΑ Γ. Παπακωσταντίνου θεωρούσε ως «παιδί» του, αφού ήταν δικής του εμπνεύσεως, και που είχε φτάσει να διαφημιστεί ως έργο που θα μπορούσε να συμβάλει ακόμη και στη μείωση του δημοσίου χρέους, «υποβιβάζεται» όπως όλα δείχνουν σε ένα… πιλοτικό πρόγραμμα.
Την ακριβή δυναμικότητα του συγκεκριμένου πιλοτικού προγράμματος, θα την προσδιορίσει μελέτη που διενεργεί την περίοδο αυτή ο σύμβουλος που είχε προσληφθεί επί θητείας του πρώην ΥΠΕΚΑ, η αμερικανική «Guggenheim Partners».
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για εγκατάλειψη του αρχικού σχεδίου που είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες, παρ' ότι πολλοί από τότε μιλούσαν για υπερεκτιμημένες παραδοχές, που απείχαν από τη δυναμική της αγοράς, επισημαίνοντας ότι η εξαγγελία για συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου, χωρίς την αναγκαία ρευστότητα, είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Πόσο μάλλον όταν για τις τιμές πώλησης της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά θα δημιουργούνταν ειδικές ταρίφες πολύ χαμηλότερες από τις ελληνικές και κοντά στις γερμανικές, αλλά με ένα ξεχωριστό σύστημα Feed in Tariff, χωρίς ωστόσο να υπάρξει οριστική συμφωνία με το Βερολίνο. Ούτε υπήρξε ποτε σαφή εικόνα για τα κονδύλια που θα διέθετε η ΕΕ ώστε να χρηματοδοτήσει την ενίσχυση των διασυνδέσεων.
Η ιστορία του…
Έχει ωστόσο σημασία να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ο ίδιος ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε που τον Αύγουστο του 2011, είχε δηλώσει, με αφορμή και την απόφαση της χώρας του να κλείσει τα πυρηνικά της εργοστάσια, ότι χάρη στην ηλιακή της ενέργεια η Ελλάδα θα μπορούσε να μετατραπεί σε εξαγωγέα ενέργειας, βοηθώντας πολύ στην οικονομική της ανάπτυξη. Επίσης, στη πορεία το "Ηλιος" είχε γίνει δεκτό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το γερμανό Επίτροπο Ενέργειας Γκ. Ετινγκερ, που το είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «σχέδιο-κλειδί» για την ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Πότε άρχισε να «σκαλώνει»
Στη πορεία ωστόσο, και ειδικά από τις αρχές του 2012 και μετά, το σχέδιο άρχισε να «σκαλώνει» στον καθορισμό της κατάλληλης τιμολογιακής πολιτικής. Στο να βρεθεί δηλαδή η «χρυσή τομή» στην τιμή στην οποία θα αγοράζει ο γερμανός καταναλωτής την παραγόμενη στην Ελλάδα ηλιακή ενέργεια. Διότι οι γερμανοί καταναλωτές ήταν (και είναι εφόσον μιλάμε πάντα για ένα πιλοτικό πρόγραμμα) το «κλειδί» της επιτυχίας.
Τις προσδοκίες μάλιστα της ελληνικής πλευράς είχε χαμηλώσει αρκετά από τον περασμένο Απρίλιο ο γερμανός υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιούργκεν Μπέκερ. «Είναι καλές οι εισαγωγές ΑΠΕ αλλά μόνο ως συμπλήρωμα στη δική μας παραγωγή. Μόνο μακροπρόθεσμα οι εισαγωγές μπορούν να αποτελέσουν μια λύση», είχε δηλώσει σε συνέδριο για το «Ήλιος» στην Αθήνα. Ένα μήνα νωρίτερα, το Μάρτιο, είχε ψηφισθεί από τη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο που προέβλεπε τη σύσταση της εταιρείας «Ήλιος», που στη συνέχεια θα εισέφερε τις κατάλληλες εκτάσεις σε θυγατρικές της, στις οποίες και θα μπορούσε να εισέλθει στρατηγικός επενδυτής.
Σιγή ασυρμάτου εδώ και μήνες...
Εκτοτε ελάχιστα νέα ακούστηκαν για το «Ήλιος», ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει αναφερθεί σε αυτό.
Πάντα για την ιστορία, θυμίζουμε ότι το σχέδιο είχε χωριστεί σε δύο φάσεις : Η πρώτη αφορούσε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ως 2 GW (2.000 MW) ενώ η δεύτερη θα ξεκινούσε από το 2017 και μετά, και θα αφορούσε 8 GW (8.000 MW). Συνολικά δηλαδή θα "εξάγονταν" 10 GW (10.000 MW).
Κατά την α’ φάση η ενέργεια θα εξάγονταν τόσο με φυσική μεταφορά όσο και με τη μέθοδο της «στατιστικής μεταφοράς» στη Δ. Ευρώπη. Εν προκειμένω αντικείμενο φυσικών εξαγωγών, είτε μέσω των υφιστάμενων διασυνδέσεων είτε μέσω καινούργιων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μόνο γύρω στα 2 GW (2.000 περίπου MW). Η υπόλοιπη ισχύς θα μπορούσε να παράγεται και να καταναλώνεται στην Ελλάδα, αλλά για λογαριασμό τρίτων χωρών, που μέσω της δυνατότητας της «στατιστικής μεταβίβασης» που προσφέρει η κοινοτική νομοθεσία, θα την ενέτασσαν στην εθνική τους παραγωγή για να πιάσουν τους στόχους του 2020.
Οταν όμως θα ερχόταν η ώρα της β’ φάσης θα απαιτούνταν η δημιουργία υπερσύγχρονων «ενεργειακών λεωφόρων» που αποτελούν και μία από τις προτεραιότητες της Ε. Επιτροπής γι’ αυτό και σχεδιάζει να διαθέσει πανευρωπαϊκά περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2020.
Υπενθυμίζουμε τέλος ότι ο Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογράφησης Ελλάδος (ΟΚΧΕ), που υπάγεται στο ΥΠΕΚΑ, χάρη στο σύστημα ηλιακών και γεωγραφικών δεδομένων (Solar GIS) που έχει αναπτύξει, και βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, είχε εντοπίσει περίπου 500 τετρ. χιλ. για τον σκοπό αυτόν.
Πρόκειται για περιοχές που αποτελούν εκτάσεις του Δημοσίου (π.χ. το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχε προσφέρει δεδομένα για παλαιά στρατόπεδα ή Πεδία Βολής, η ΔΕΗ ανενεργά λιγνιτωρυχεία), καθώς επίσης χαμηλής παραγωγικότητας περιοχές (εκτός Προστασίας Natura, Ramsar, κτλ.) που δεν είναι δάση ή δασικές εκτάσεις.
http://www.energypress.gr/news/Zwntano-alla-koytsoyremeno-to-shedio-Hlios
Το μεγαλόπνοο σχέδιο, που ο πρώην υπουργός ΠΕΚΑ Γ. Παπακωσταντίνου θεωρούσε ως «παιδί» του, αφού ήταν δικής του εμπνεύσεως, και που είχε φτάσει να διαφημιστεί ως έργο που θα μπορούσε να συμβάλει ακόμη και στη μείωση του δημοσίου χρέους, «υποβιβάζεται» όπως όλα δείχνουν σε ένα… πιλοτικό πρόγραμμα.
Την ακριβή δυναμικότητα του συγκεκριμένου πιλοτικού προγράμματος, θα την προσδιορίσει μελέτη που διενεργεί την περίοδο αυτή ο σύμβουλος που είχε προσληφθεί επί θητείας του πρώην ΥΠΕΚΑ, η αμερικανική «Guggenheim Partners».
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για εγκατάλειψη του αρχικού σχεδίου που είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες, παρ' ότι πολλοί από τότε μιλούσαν για υπερεκτιμημένες παραδοχές, που απείχαν από τη δυναμική της αγοράς, επισημαίνοντας ότι η εξαγγελία για συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου, χωρίς την αναγκαία ρευστότητα, είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Πόσο μάλλον όταν για τις τιμές πώλησης της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά θα δημιουργούνταν ειδικές ταρίφες πολύ χαμηλότερες από τις ελληνικές και κοντά στις γερμανικές, αλλά με ένα ξεχωριστό σύστημα Feed in Tariff, χωρίς ωστόσο να υπάρξει οριστική συμφωνία με το Βερολίνο. Ούτε υπήρξε ποτε σαφή εικόνα για τα κονδύλια που θα διέθετε η ΕΕ ώστε να χρηματοδοτήσει την ενίσχυση των διασυνδέσεων.
Η ιστορία του…
Έχει ωστόσο σημασία να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ο ίδιος ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε που τον Αύγουστο του 2011, είχε δηλώσει, με αφορμή και την απόφαση της χώρας του να κλείσει τα πυρηνικά της εργοστάσια, ότι χάρη στην ηλιακή της ενέργεια η Ελλάδα θα μπορούσε να μετατραπεί σε εξαγωγέα ενέργειας, βοηθώντας πολύ στην οικονομική της ανάπτυξη. Επίσης, στη πορεία το "Ηλιος" είχε γίνει δεκτό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το γερμανό Επίτροπο Ενέργειας Γκ. Ετινγκερ, που το είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «σχέδιο-κλειδί» για την ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Πότε άρχισε να «σκαλώνει»
Στη πορεία ωστόσο, και ειδικά από τις αρχές του 2012 και μετά, το σχέδιο άρχισε να «σκαλώνει» στον καθορισμό της κατάλληλης τιμολογιακής πολιτικής. Στο να βρεθεί δηλαδή η «χρυσή τομή» στην τιμή στην οποία θα αγοράζει ο γερμανός καταναλωτής την παραγόμενη στην Ελλάδα ηλιακή ενέργεια. Διότι οι γερμανοί καταναλωτές ήταν (και είναι εφόσον μιλάμε πάντα για ένα πιλοτικό πρόγραμμα) το «κλειδί» της επιτυχίας.
Τις προσδοκίες μάλιστα της ελληνικής πλευράς είχε χαμηλώσει αρκετά από τον περασμένο Απρίλιο ο γερμανός υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιούργκεν Μπέκερ. «Είναι καλές οι εισαγωγές ΑΠΕ αλλά μόνο ως συμπλήρωμα στη δική μας παραγωγή. Μόνο μακροπρόθεσμα οι εισαγωγές μπορούν να αποτελέσουν μια λύση», είχε δηλώσει σε συνέδριο για το «Ήλιος» στην Αθήνα. Ένα μήνα νωρίτερα, το Μάρτιο, είχε ψηφισθεί από τη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο που προέβλεπε τη σύσταση της εταιρείας «Ήλιος», που στη συνέχεια θα εισέφερε τις κατάλληλες εκτάσεις σε θυγατρικές της, στις οποίες και θα μπορούσε να εισέλθει στρατηγικός επενδυτής.
Σιγή ασυρμάτου εδώ και μήνες...
Εκτοτε ελάχιστα νέα ακούστηκαν για το «Ήλιος», ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει αναφερθεί σε αυτό.
Πάντα για την ιστορία, θυμίζουμε ότι το σχέδιο είχε χωριστεί σε δύο φάσεις : Η πρώτη αφορούσε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ως 2 GW (2.000 MW) ενώ η δεύτερη θα ξεκινούσε από το 2017 και μετά, και θα αφορούσε 8 GW (8.000 MW). Συνολικά δηλαδή θα "εξάγονταν" 10 GW (10.000 MW).
Κατά την α’ φάση η ενέργεια θα εξάγονταν τόσο με φυσική μεταφορά όσο και με τη μέθοδο της «στατιστικής μεταφοράς» στη Δ. Ευρώπη. Εν προκειμένω αντικείμενο φυσικών εξαγωγών, είτε μέσω των υφιστάμενων διασυνδέσεων είτε μέσω καινούργιων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μόνο γύρω στα 2 GW (2.000 περίπου MW). Η υπόλοιπη ισχύς θα μπορούσε να παράγεται και να καταναλώνεται στην Ελλάδα, αλλά για λογαριασμό τρίτων χωρών, που μέσω της δυνατότητας της «στατιστικής μεταβίβασης» που προσφέρει η κοινοτική νομοθεσία, θα την ενέτασσαν στην εθνική τους παραγωγή για να πιάσουν τους στόχους του 2020.
Οταν όμως θα ερχόταν η ώρα της β’ φάσης θα απαιτούνταν η δημιουργία υπερσύγχρονων «ενεργειακών λεωφόρων» που αποτελούν και μία από τις προτεραιότητες της Ε. Επιτροπής γι’ αυτό και σχεδιάζει να διαθέσει πανευρωπαϊκά περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2020.
Υπενθυμίζουμε τέλος ότι ο Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογράφησης Ελλάδος (ΟΚΧΕ), που υπάγεται στο ΥΠΕΚΑ, χάρη στο σύστημα ηλιακών και γεωγραφικών δεδομένων (Solar GIS) που έχει αναπτύξει, και βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, είχε εντοπίσει περίπου 500 τετρ. χιλ. για τον σκοπό αυτόν.
Πρόκειται για περιοχές που αποτελούν εκτάσεις του Δημοσίου (π.χ. το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχε προσφέρει δεδομένα για παλαιά στρατόπεδα ή Πεδία Βολής, η ΔΕΗ ανενεργά λιγνιτωρυχεία), καθώς επίσης χαμηλής παραγωγικότητας περιοχές (εκτός Προστασίας Natura, Ramsar, κτλ.) που δεν είναι δάση ή δασικές εκτάσεις.
http://www.energypress.gr/news/Zwntano-alla-koytsoyremeno-to-shedio-Hlios
No comments:
Post a Comment