Το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ αποφάσισε τα πρόστιμα ύψους 553 εκατομμυρίων ευρώ που επιβλήθηκαν στη E.ON
και στην GDF Suez να μειωθούν σε 320 εκατομμύρια ευρώ για την κάθε
εταιρία. Το Γενικό Δικαστήριο επικυρώνει κατά βάση την απόφαση αλλά
διαπιστώνει σφάλμα της Επιτροπής σε ό,τι αφορά τη διάρκεια της
παραβάσεως στην κάθε αγορά.
Υπενθυμίζεται ότι με απόφαση της 8ης Ιουλίου 2009, η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο 553 εκατομμυρίων ευρώ στην καθεμία από τις εταιρίες παραγωγής ενέργειας E.ON και GDF Suez για τον λόγο ότι παρέβησαν το ευρωπαϊκό δίκαιο του ανταγωνισμού συνάπτοντας συμφωνία κατανομής της γαλλικής και της γερμανικής αγοράς του φυσικού αερίου.
Όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση, η συμφωνία αυτή συνήφθη το 1975, οπότε η Ruhrgas AG (νυν E.ON Ruhrgas, ανήκουσα στον όμιλο E.ON) και η GDF (η οποία ανήκει σήμερα στη GDF Suez) αποφάσισαν να κατασκευάσουν από κοινού τον αγωγό φυσικού αερίου MEGAL διαμέσου της Γερμανίας για να εισαγάγουν ρωσικό αέριο στη Γερμανία και στη Γαλλία. Η Επιτροπή έκρινε ότι με την επίμαχη συμφωνία (στο εξής: συμφωνία MEGAL) οι επιχειρήσεις συμφώνησαν να μην πωλούν το αέριο που διοχετευόταν μέσω του αγωγού αυτού στην εθνική αγορά του αντισυμβαλλομένου τους.
Όσον αφορά τη γαλλική αγορά, η Επιτροπή εκτίμησε ότι η παράβαση άρχισε στις 10 Αυγούστου 2000, ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να είχε μεταφερθεί στο εσωτερικό δίκαιο η πρώτη οδηγία για το αέριο, η οποία προέβλεπε την απελευθέρωση της αγοράς αερίου. Πριν την ημερομηνία αυτή, λόγω του μονοπωλίου εισαγωγής και προμήθειας αερίου που ίσχυε εκ του νόμου υπέρ της GDF, η επίμαχη συμπεριφορά δεν περιόριζε τον ανταγωνισμό. Κατά την Επιτροπή, έστω και αν η πρώτη οδηγία για το αέριο μεταφέρθηκε στο γαλλικό δίκαιο μόλις το 2003, ο περιορισμός του ανταγωνισμού υφίστατο από το 2000, καθόσον, από την ημερομηνία αυτή, ανταγωνιστές της GDF θα μπορούσαν να εφοδιάζουν ορισμένους πελάτες στη Γαλλία.
Όσον αφορά τη γερμανική αγορά, η Επιτροπή θεώρησε η παράβαση είχε αρχίσει την 1η Ιανουαρίου 1980, ημερομηνία ενάρξεως λειτουργίας του αγωγού MEGAL. Σε αντίθεση με την κατάσταση που ίσχυε στη Γαλλία, στη γερμανική αγορά δεν υπήρχε μονοπώλιο πριν την απελευθέρωση της αγοράς αυτής. Η Επιτροπή εκτίμησε κατά συνέπεια ότι η GDF έπρεπε να θεωρηθεί ως δυνητικός ανταγωνιστής της Ruhrgas πριν την απελευθέρωση, παρά την ύπαρξη ορισμένων συμφωνιών (διαφορετικών από τη συμφωνία MEGAL) μεταξύ εταιριών διανομής ενέργειας (συμφωνίες οριοθετήσεως ) καθώς και μεταξύ των εταιριών αυτών και των δήμων και κοινοτήτων (συμφωνίες αποκλειστικής παραχωρήσεως ) οι οποίες θεωρούνταν νόμιμες μέχρι τις 24 Απριλίου 1998 βάσει μιας εξαιρέσεως.
Όσον αφορά τη λήξη της παραβάσεως, παρά τη δήλωση των δύο εταιριών την περιληφθείσα σε συμφωνία που συνήψαν στις 13 Αυγούστου 2004 ότι θεωρούσαν εδώ και καιρό τα αντιβαίνοντα στον ανταγωνισμό μέρη της συμφωνίας MEGAL ως «άκυρα και χωρίς έννομα αποτελέσματα», η Επιτροπή θεώρησε ότι, στην πραγματικότητα, η συμφωνία MEGAL εξακολούθησε να παράγει αποτελέσματα τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2005. Η Επιτροπή θεώρησε κατά συνέπεια την ημερομηνία αυτή ως ημερομηνία λήξεως της παραβάσεως για την καθεμία από τις αγορές αυτές.
Η E.ON και η GDF Suez προσέφυγαν αντιστοίχως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου κατά της αποφάσεως αυτής, με αίτημα την ακύρωσή της καθώς και τη μείωση του προστίμου που τους επιβλήθηκε.
Με τις σημερινές αποφάσεις του, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει τα περισσότερα από τα επιχειρήματα των προσφευγουσών εταιριών και επικυρώνει κατά βάση την απόφαση της Επιτροπής.
Εντούτοις, όσον αφορά τη διάρκεια της παραβάσεως, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε δύο σφάλματα.
Πρώτον, όσον αφορά την έναρξη της παραβάσεως στη γερμανική αγορά, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι η σωρευτική χρήση των συμφωνιών οριοθετήσεως και των συμφωνιών αποκλειστικής παραχωρήσεως (που καλύπτονταν από εξαίρεση μέχρι τις 24 Απριλίου 1998) είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα σύστημα αποκλειστικών ζωνών εφοδιασμού, χωρίς όμως να υπάρχει εκ του νόμου απαγόρευση προς άλλες εταιρίες να προμηθεύουν αέριο.
Κατά συνέπεια, μέχρι τις 24 Απριλίου 1998, ημερομηνία κατά την οποία έπαυσαν να εξαιρούνται οι συμφωνίες αυτές, η γερμανική αγορά του αερίου χαρακτηριζόταν από το ότι υπήρχαν, νομίμως, εκ των πραγμάτων εδαφικά μονοπώλια. Η κατάσταση όμως αυτή μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη απουσία ανταγωνισμού, όχι μόνο πραγματικού, αλλά και δυνητικού, στην ως άνω αγορά, το δε γεγονός ότι στη Γερμανία δεν υφίστατο εκ του νόμου μονοπώλιο δεν ασκούσε συναφώς επιρροή. Το Γενικό Δικαστήριο κρίνει λοιπόν ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη δυνητικού ανταγωνισμού μεταξύ των δύο εταιριών στη γερμανική αγορά του αερίου από την 1η Ιανουαρίου 1980 έως τις 24 Απριλίου 1998, ο οποίος θα μπορούσε να πληγεί από τη συμφωνία MEGAL. Το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει κατά συνέπεια το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέτρο που διαπιστώνει την ύπαρξη παραβάσεως που διαπράχθηκε στη Γερμανία μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 1980 και 24ης Απριλίου 1998. Διευκρινίζεται ότι το διάστημα αυτό δεν ελήφθη υπόψη για την επιμέτρηση του προστίμου.
Δεύτερον, όσον αφορά τη λήξη της παραβάσεως στη γαλλική αγορά, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Επιτροπή δεν προέβαλε κανένα στοιχείο από το οποίο να συνάγεται ότι η παράβαση συνεχίστηκε στη γαλλική αγορά μετά τη συμφωνία του Αυγούστου του 2004. Αντιθέτως, διάφορα μεταγενέστερα της συμφωνίας αυτής έγγραφα, καθώς και η συμπεριφορά της GDF στη γερμανική αγορά, αποδεικνύουν τη συνέχιση της παραβάσεως στη Γερμανία μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2005. Το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει κατά συνέπεια το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον διαπιστώνει την ύπαρξη της παραβάσεως στη Γαλλία κατά το διάστημα μεταξύ 13ης Αυγούστου 2004 και 30ής Σεπτεμβρίου 2005.
Για να συνυπολογισθεί η μερική ακύρωση του άρθρου 1 της αποφάσεως, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις δύο εταιρίες πρέπει να μειωθεί. Το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι, αν εφάρμοζε τη μέθοδο την οποία χρησιμοποίησε η Επιτροπή για την επιμέτρηση του προστίμου, το πρόστιμο θα μειωνόταν στα 267 εκατομμύρια ευρώ. Η μείωση αυτή θα ήταν δυσανάλογη προς τη σχετική σημασία του διαπιστωθέντος σφάλματος.
Ειδικότερα, ενώ το σφάλμα αυτό της Επιτροπής αφορά μόνο τη γαλλική αγορά και μόνο δωδεκάμισι μήνες από τα 5 έτη και τον ενάμιση μήνα που διαπίστωσε αρχικώς η Επιτροπή, η εφαρμογή της μεθόδου της Επιτροπής θα οδηγούσε σε μείωση του προστίμου υπερβαίνουσα το 50 %. Κατά συνέπεια, κρίνοντας ότι αυτή η μέθοδος υπολογισμού δεν λαμβάνει υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και επισημαίνοντας ότι η εν λόγω μέθοδος δεν το δεσμεύει, το Γενικό Δικαστήριο συμπεραίνει ότι το τελικό ποσό του προστίμου που επιβάλλεται στην κάθε εταιρία πρέπει να καθοριστεί, βάσει ιδίως της διάρκειας και της σοβαρότητας της παραβάσεως, σε 320 εκατομμύρια
ευρώ.
http://www.energypress.gr/news/GDEE:-Prostimo-320-ekat.-eyrw-se-E.ON-kai-GDF-Suez-gia-katanomh-fysikoy-aerioy
Υπενθυμίζεται ότι με απόφαση της 8ης Ιουλίου 2009, η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο 553 εκατομμυρίων ευρώ στην καθεμία από τις εταιρίες παραγωγής ενέργειας E.ON και GDF Suez για τον λόγο ότι παρέβησαν το ευρωπαϊκό δίκαιο του ανταγωνισμού συνάπτοντας συμφωνία κατανομής της γαλλικής και της γερμανικής αγοράς του φυσικού αερίου.
Όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση, η συμφωνία αυτή συνήφθη το 1975, οπότε η Ruhrgas AG (νυν E.ON Ruhrgas, ανήκουσα στον όμιλο E.ON) και η GDF (η οποία ανήκει σήμερα στη GDF Suez) αποφάσισαν να κατασκευάσουν από κοινού τον αγωγό φυσικού αερίου MEGAL διαμέσου της Γερμανίας για να εισαγάγουν ρωσικό αέριο στη Γερμανία και στη Γαλλία. Η Επιτροπή έκρινε ότι με την επίμαχη συμφωνία (στο εξής: συμφωνία MEGAL) οι επιχειρήσεις συμφώνησαν να μην πωλούν το αέριο που διοχετευόταν μέσω του αγωγού αυτού στην εθνική αγορά του αντισυμβαλλομένου τους.
Όσον αφορά τη γαλλική αγορά, η Επιτροπή εκτίμησε ότι η παράβαση άρχισε στις 10 Αυγούστου 2000, ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να είχε μεταφερθεί στο εσωτερικό δίκαιο η πρώτη οδηγία για το αέριο, η οποία προέβλεπε την απελευθέρωση της αγοράς αερίου. Πριν την ημερομηνία αυτή, λόγω του μονοπωλίου εισαγωγής και προμήθειας αερίου που ίσχυε εκ του νόμου υπέρ της GDF, η επίμαχη συμπεριφορά δεν περιόριζε τον ανταγωνισμό. Κατά την Επιτροπή, έστω και αν η πρώτη οδηγία για το αέριο μεταφέρθηκε στο γαλλικό δίκαιο μόλις το 2003, ο περιορισμός του ανταγωνισμού υφίστατο από το 2000, καθόσον, από την ημερομηνία αυτή, ανταγωνιστές της GDF θα μπορούσαν να εφοδιάζουν ορισμένους πελάτες στη Γαλλία.
Όσον αφορά τη γερμανική αγορά, η Επιτροπή θεώρησε η παράβαση είχε αρχίσει την 1η Ιανουαρίου 1980, ημερομηνία ενάρξεως λειτουργίας του αγωγού MEGAL. Σε αντίθεση με την κατάσταση που ίσχυε στη Γαλλία, στη γερμανική αγορά δεν υπήρχε μονοπώλιο πριν την απελευθέρωση της αγοράς αυτής. Η Επιτροπή εκτίμησε κατά συνέπεια ότι η GDF έπρεπε να θεωρηθεί ως δυνητικός ανταγωνιστής της Ruhrgas πριν την απελευθέρωση, παρά την ύπαρξη ορισμένων συμφωνιών (διαφορετικών από τη συμφωνία MEGAL) μεταξύ εταιριών διανομής ενέργειας (συμφωνίες οριοθετήσεως ) καθώς και μεταξύ των εταιριών αυτών και των δήμων και κοινοτήτων (συμφωνίες αποκλειστικής παραχωρήσεως ) οι οποίες θεωρούνταν νόμιμες μέχρι τις 24 Απριλίου 1998 βάσει μιας εξαιρέσεως.
Όσον αφορά τη λήξη της παραβάσεως, παρά τη δήλωση των δύο εταιριών την περιληφθείσα σε συμφωνία που συνήψαν στις 13 Αυγούστου 2004 ότι θεωρούσαν εδώ και καιρό τα αντιβαίνοντα στον ανταγωνισμό μέρη της συμφωνίας MEGAL ως «άκυρα και χωρίς έννομα αποτελέσματα», η Επιτροπή θεώρησε ότι, στην πραγματικότητα, η συμφωνία MEGAL εξακολούθησε να παράγει αποτελέσματα τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2005. Η Επιτροπή θεώρησε κατά συνέπεια την ημερομηνία αυτή ως ημερομηνία λήξεως της παραβάσεως για την καθεμία από τις αγορές αυτές.
Η E.ON και η GDF Suez προσέφυγαν αντιστοίχως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου κατά της αποφάσεως αυτής, με αίτημα την ακύρωσή της καθώς και τη μείωση του προστίμου που τους επιβλήθηκε.
Με τις σημερινές αποφάσεις του, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει τα περισσότερα από τα επιχειρήματα των προσφευγουσών εταιριών και επικυρώνει κατά βάση την απόφαση της Επιτροπής.
Εντούτοις, όσον αφορά τη διάρκεια της παραβάσεως, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε δύο σφάλματα.
Πρώτον, όσον αφορά την έναρξη της παραβάσεως στη γερμανική αγορά, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι η σωρευτική χρήση των συμφωνιών οριοθετήσεως και των συμφωνιών αποκλειστικής παραχωρήσεως (που καλύπτονταν από εξαίρεση μέχρι τις 24 Απριλίου 1998) είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα σύστημα αποκλειστικών ζωνών εφοδιασμού, χωρίς όμως να υπάρχει εκ του νόμου απαγόρευση προς άλλες εταιρίες να προμηθεύουν αέριο.
Κατά συνέπεια, μέχρι τις 24 Απριλίου 1998, ημερομηνία κατά την οποία έπαυσαν να εξαιρούνται οι συμφωνίες αυτές, η γερμανική αγορά του αερίου χαρακτηριζόταν από το ότι υπήρχαν, νομίμως, εκ των πραγμάτων εδαφικά μονοπώλια. Η κατάσταση όμως αυτή μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη απουσία ανταγωνισμού, όχι μόνο πραγματικού, αλλά και δυνητικού, στην ως άνω αγορά, το δε γεγονός ότι στη Γερμανία δεν υφίστατο εκ του νόμου μονοπώλιο δεν ασκούσε συναφώς επιρροή. Το Γενικό Δικαστήριο κρίνει λοιπόν ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη δυνητικού ανταγωνισμού μεταξύ των δύο εταιριών στη γερμανική αγορά του αερίου από την 1η Ιανουαρίου 1980 έως τις 24 Απριλίου 1998, ο οποίος θα μπορούσε να πληγεί από τη συμφωνία MEGAL. Το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει κατά συνέπεια το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέτρο που διαπιστώνει την ύπαρξη παραβάσεως που διαπράχθηκε στη Γερμανία μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 1980 και 24ης Απριλίου 1998. Διευκρινίζεται ότι το διάστημα αυτό δεν ελήφθη υπόψη για την επιμέτρηση του προστίμου.
Δεύτερον, όσον αφορά τη λήξη της παραβάσεως στη γαλλική αγορά, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η Επιτροπή δεν προέβαλε κανένα στοιχείο από το οποίο να συνάγεται ότι η παράβαση συνεχίστηκε στη γαλλική αγορά μετά τη συμφωνία του Αυγούστου του 2004. Αντιθέτως, διάφορα μεταγενέστερα της συμφωνίας αυτής έγγραφα, καθώς και η συμπεριφορά της GDF στη γερμανική αγορά, αποδεικνύουν τη συνέχιση της παραβάσεως στη Γερμανία μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2005. Το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει κατά συνέπεια το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως καθόσον διαπιστώνει την ύπαρξη της παραβάσεως στη Γαλλία κατά το διάστημα μεταξύ 13ης Αυγούστου 2004 και 30ής Σεπτεμβρίου 2005.
Για να συνυπολογισθεί η μερική ακύρωση του άρθρου 1 της αποφάσεως, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις δύο εταιρίες πρέπει να μειωθεί. Το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι, αν εφάρμοζε τη μέθοδο την οποία χρησιμοποίησε η Επιτροπή για την επιμέτρηση του προστίμου, το πρόστιμο θα μειωνόταν στα 267 εκατομμύρια ευρώ. Η μείωση αυτή θα ήταν δυσανάλογη προς τη σχετική σημασία του διαπιστωθέντος σφάλματος.
Ειδικότερα, ενώ το σφάλμα αυτό της Επιτροπής αφορά μόνο τη γαλλική αγορά και μόνο δωδεκάμισι μήνες από τα 5 έτη και τον ενάμιση μήνα που διαπίστωσε αρχικώς η Επιτροπή, η εφαρμογή της μεθόδου της Επιτροπής θα οδηγούσε σε μείωση του προστίμου υπερβαίνουσα το 50 %. Κατά συνέπεια, κρίνοντας ότι αυτή η μέθοδος υπολογισμού δεν λαμβάνει υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και επισημαίνοντας ότι η εν λόγω μέθοδος δεν το δεσμεύει, το Γενικό Δικαστήριο συμπεραίνει ότι το τελικό ποσό του προστίμου που επιβάλλεται στην κάθε εταιρία πρέπει να καθοριστεί, βάσει ιδίως της διάρκειας και της σοβαρότητας της παραβάσεως, σε 320 εκατομμύρια
ευρώ.
http://www.energypress.gr/news/GDEE:-Prostimo-320-ekat.-eyrw-se-E.ON-kai-GDF-Suez-gia-katanomh-fysikoy-aerioy
No comments:
Post a Comment