Η Ινδία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη παραγωγός ενέργειας στον κόσμο, με παραγωγή που ανέρχεται σε 167.000 MW. Όμως ο τεράστιος πληθυσμός της συνεπάγεται εξαιρετικά χαμηλή κατά κεφαλήν κατανάλωση, μόλις 50 W, σε σύγκριση με 226 W στη Βραζιλία και 1.460 Wστις ΗΠΑ. Επιπλέον, οι διακοπές ρεύματος και οι περίοδοι χαμηλής τάσης ταλαιπωρούν σε καθημερινή βάση την ινδική οικονομία. Ουσιαστικά κάθε επιτυχημένη επιχείρηση πρέπει να εξαρτάται από εφεδρικά συστήματα τροφοδοσίας, όπως είναι οι βοηθητικές μπαταρίες, οι γεννήτριες ντήζελ κ.ά. Για να καλύψει το κενό αυτό και να προωθήσει το στόχο της να βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκους από τη φτώχεια, η Ινδία επιδιώκει να εκμεταλλευτεί κάθε δυνατή μορφή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης και της πυρηνικής.
Στόχος της Ινδίας είναι να επεκτείνει τη δυνατότητα παραγωγής πυρηνικής ενέργειας από τα 5.000 MW που είναι σήμερα στα 63.000 MW έως το 2032, κάτι που θα απαιτήσει επενδύσεις ύψους πάνω από $100 δισ. Η Συμφωνία Πυρηνικής Ενέργειας του 2008 μεταξύ ΗΠΑ και Ινδίας άνοιξε το δρόμο στις εταιρείες της δύσης για να διεισδύσουν σε αυτήν την τεράστια αγορά. Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία που θα μπορούσε να αποδειχθεί πραγματικό χρυσορυχείο για κατασκευαστές αντιδραστήρων και εξοπλισμού, εταιρείες μελέτης και κατασκευής, προμηθευτές και αναρίθμητους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες.
Μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα το Μάρτιο, η Ινδία μαζί με τα άλλα κράτη και την παγκόσμια βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας ξεκίνησαν να μελετούν προσεκτικά την κατάσταση. Η Γερμανία, η Ελβετία και η Ιταλία πάτησαν φρένο στην ατομική ενέργεια, ενώ τα σχέδια των ΗΠΑ για μια «πυρηνική αναγέννηση» ίσως να καθυστερήσουν κάπως. Ωστόσο, η Ινδία αποφάσισε να προχωρήσει: για τους επιχειρηματικούς και πολιτικούς ηγέτες του τόπου είναι σαφές ότι χωρίς μια ριζική αύξηση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, το θαύμα της ανάπτυξης ύψους 9% είναι αδύνατον να συνεχιστεί. Η πυρηνική ενέργεια είναι «απολύτως επιβεβλημένη», δήλωσε τον περασμένο Ιούνιο ο Ινδός υπουργός Εμπορίου Anand Sharma στα στελέχη του Επιχειρηματικού Συμβουλίου ΗΠΑ – Ινδίας.
Επιλογή προμηθευτών
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η Ινδία θα μπορέσει να επιλέξει μέσα από την ευρύτατη γκάμα των προμηθευτών της παγκόσμιας βιομηχανίας για να κατασκευάσει τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις. Αντί να κατασταλάξει σε μια μόνο πλατφόρμα, η Ινδία προτίμησε να προσκαλέσει πολλούς πυρηνικούς «παίκτες» από το εξωτερικό για να συμπληρώσουν την εγχώρια ανάπτυξη σε πλατφόρμες βαρέως ύδατος και πυρηνικούς αντιδραστήρες ταχέων ηλεκτρονίων. Πολιτικοί ηγέτες και εταιρικοί μνηστήρες από την Αμερική, τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Ρωσία, το Καζακστάν, την Κορέα, τη Μεγάλη Βρετανία και άλλες χώρες έκαναν το ταξίδι – «προσκύνημα» στο Νέο Δελχί και το Μουμπάι (όπου έχει την έδρα του το Υπουργείο Ατομικής Ενέργειας και η δημόσια κοινωφελής επιχείρηση NPCIL (Nuclear Power Corporation of India Limited)).
Ενώ η πυρηνική ασφάλεια βρίσκεται στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης, ο έλεγχος των εξαγωγών στις ΗΠΑ και η ινδική νομοθεσία περί ευθύνης αποτελούν εν δυνάμει εμπόδια στις πυρηνικές φιλοδοξίες της Ινδίας. Οι ξένοι προμηθευτές έχουν αρκετά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις προκειμένου να αρθούν και τελευταίοι περιορισμοί.
Όταν ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφτηκε την Ινδία τον περασμένο Νοέμβριο, δήλωσε ότι η Αμερική θα έβγαζε αρκετές ινδικές εταιρείες από τη μαύρη λίστα του Υπουργείου Εμπορίου που είναι γνωστή ως “EntityList.” Πέραν της υποστήριξης της ινδικής συμμετοχής στην Ομάδα Πυρηνικών Προμηθευτών (NSG), οι μεταρρυθμίσεις στις εξαγωγές στέλνουν ένα σαφές μήνυμα ότι οι ινδικές ανησυχίες για τις αμερικανικές κυρώσεις και τη σταθερότητα των προμηθειών ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Οι ΗΠΑ έχουν την –ως ένα βαθμό δικαιολογημένη– φήμη ότι εφαρμόζουν περιοριστικούς ελέγχους στις εξαγωγές. Παρά την όποια πρόοδο έχει συντελεστεί, η Αμερική έχει ακόμα δρόμο μπροστά της: πρέπει να κάνει το σύστημα άδειας εξαγωγών πιο διαφανές και αποτελεσματικό, έτσι ώστε η Ινδία να γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί στην αμερικανική τεχνολογία και οι αμερικανικές εταιρείες να συμμετάσχουν ουσιαστικά στον ανταγωνισμό.
Ανησυχία για τη νομοθεσία περί ευθύνης
Όλοι οι προμηθευτές και οι πωλητές χρειάζεται να ξέρουν το νομικό πλαίσιο περί ευθύνης μιας χώρας προτού να προχωρήσουν σε εξαγωγές. Το 2010 η Ινδία ψήφισε ένα νόμο περί ευθύνης που προκάλεσε ανησυχία στην παγκόσμια κοινότητα των προμηθευτών. Στη συνέχεια η αντιφατική αντιμετώπιση του θέματος από τις ινδικές αρχές θόλωσε ακόμη περισσότερο τα νερά. Αν δεν γίνει σαφές πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί η ινδική νομοθεσία στο ζήτημα της ευθύνης για την πυρηνική ενέργεια, η Ινδία δεν πρέπει να περιμένει μεγάλο κύμα πωλήσεων και επενδύσεων.
Ακόμη και Ινδοί κατασκευαστές όπως η Bharat Heavy Electrical έχουν διατυπώσει επιφυλάξεις σχετικά με την ευθύνη σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος. Η NPCIL, ο μοναδικός οργανισμός πυρηνικής ενέργειας της Ινδίας, ανησυχεί επίσης ότι αν συνέβαινε κάποιο ατύχημα θα ήταν δύσκολο να αποδοθεί η ευθύνη των πωλητών. Εν μέρει εξαιτίας τέτοιων ανησυχιών, σχεδόν όλες οι χώρες που παράγουν πυρηνική ενέργεια για ειρηνικές χρήσεις έχουν προσχωρήσει στη Σύμβαση σχετικά με τις Συμπληρωματικές Αποζημιώσεις για πυρηνικές καταστροφές (CSC) ή έχουν θεσπίσει νόμους που «διοχετεύουν» την ευθύνη αποκλειστικά στο φορέα εκμετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης, αντί να τη διαχέουν στους προμηθευτές και τους πωλητές. Η απόδοση της ευθύνης αποκλειστικά στο φορέα εκμετάλλευσης θεωρείται ότι συμβάλλει στην ασφαλέστερη δυνατή κατασκευή και λειτουργία των πυρηνικών σταθμών και ταυτόχρονα παρέχει έναν άμεσο και πιο σίγουρο μηχανισμό αποζημιώσεων σε περίπτωση ατυχήματος.
Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό η Ινδία να ξεκαθαρίσει τη θέση της απέναντι στη Σύμβαση σχετικά με τις Συμπληρωματικές Αποζημιώσεις, την οποία έχει μάλιστα υπογράψει και σκοπεύει να επικυρώσει πριν το τέλος του 2011. Η χώρα πρέπει να διασφαλίσει ότι η εθνική της νομοθεσία περί ευθύνης είναι σύμφωνη με τη θεμελιώδη απαίτηση «διοχέτευσης της ευθύνης» της εν λόγω Σύμβασης. Ο νόμος περί ευθύνης που ψήφισε η Ινδία πέρυσι δεν φαίνεται να ακολουθεί την απαίτηση αυτή, αλλά προβλέπει την απόδοση ευθύνης και στους προμηθευτές. Το ξεκαθάρισμα του νομικού πλαισίου ευθύνης σχετικά με την πυρηνική ενέργεια και η σαφής δέσμευση της Ινδίας στη βασική αρχή της διοχέτευσης ευθύνης όπως αυτή ορίζεται στη Σύμβαση αποτελεί τη βασικότερη εκκρεμότητα που πρέπει να επιλυθεί προκειμένου να αρχίσει πραγματικά το παγκόσμιο εμπόριο πυρηνικής ενέργειας με τη χώρα των μουσώνων.
http://www.ecofinder.gr/news/ΕΝΕΡΓΕΙΑ/1/Η_πυρηνική_Ινδία
Στόχος της Ινδίας είναι να επεκτείνει τη δυνατότητα παραγωγής πυρηνικής ενέργειας από τα 5.000 MW που είναι σήμερα στα 63.000 MW έως το 2032, κάτι που θα απαιτήσει επενδύσεις ύψους πάνω από $100 δισ. Η Συμφωνία Πυρηνικής Ενέργειας του 2008 μεταξύ ΗΠΑ και Ινδίας άνοιξε το δρόμο στις εταιρείες της δύσης για να διεισδύσουν σε αυτήν την τεράστια αγορά. Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία που θα μπορούσε να αποδειχθεί πραγματικό χρυσορυχείο για κατασκευαστές αντιδραστήρων και εξοπλισμού, εταιρείες μελέτης και κατασκευής, προμηθευτές και αναρίθμητους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες.
Μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα το Μάρτιο, η Ινδία μαζί με τα άλλα κράτη και την παγκόσμια βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας ξεκίνησαν να μελετούν προσεκτικά την κατάσταση. Η Γερμανία, η Ελβετία και η Ιταλία πάτησαν φρένο στην ατομική ενέργεια, ενώ τα σχέδια των ΗΠΑ για μια «πυρηνική αναγέννηση» ίσως να καθυστερήσουν κάπως. Ωστόσο, η Ινδία αποφάσισε να προχωρήσει: για τους επιχειρηματικούς και πολιτικούς ηγέτες του τόπου είναι σαφές ότι χωρίς μια ριζική αύξηση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, το θαύμα της ανάπτυξης ύψους 9% είναι αδύνατον να συνεχιστεί. Η πυρηνική ενέργεια είναι «απολύτως επιβεβλημένη», δήλωσε τον περασμένο Ιούνιο ο Ινδός υπουργός Εμπορίου Anand Sharma στα στελέχη του Επιχειρηματικού Συμβουλίου ΗΠΑ – Ινδίας.
Επιλογή προμηθευτών
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η Ινδία θα μπορέσει να επιλέξει μέσα από την ευρύτατη γκάμα των προμηθευτών της παγκόσμιας βιομηχανίας για να κατασκευάσει τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις. Αντί να κατασταλάξει σε μια μόνο πλατφόρμα, η Ινδία προτίμησε να προσκαλέσει πολλούς πυρηνικούς «παίκτες» από το εξωτερικό για να συμπληρώσουν την εγχώρια ανάπτυξη σε πλατφόρμες βαρέως ύδατος και πυρηνικούς αντιδραστήρες ταχέων ηλεκτρονίων. Πολιτικοί ηγέτες και εταιρικοί μνηστήρες από την Αμερική, τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Ρωσία, το Καζακστάν, την Κορέα, τη Μεγάλη Βρετανία και άλλες χώρες έκαναν το ταξίδι – «προσκύνημα» στο Νέο Δελχί και το Μουμπάι (όπου έχει την έδρα του το Υπουργείο Ατομικής Ενέργειας και η δημόσια κοινωφελής επιχείρηση NPCIL (Nuclear Power Corporation of India Limited)).
Ενώ η πυρηνική ασφάλεια βρίσκεται στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης, ο έλεγχος των εξαγωγών στις ΗΠΑ και η ινδική νομοθεσία περί ευθύνης αποτελούν εν δυνάμει εμπόδια στις πυρηνικές φιλοδοξίες της Ινδίας. Οι ξένοι προμηθευτές έχουν αρκετά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις προκειμένου να αρθούν και τελευταίοι περιορισμοί.
Όταν ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφτηκε την Ινδία τον περασμένο Νοέμβριο, δήλωσε ότι η Αμερική θα έβγαζε αρκετές ινδικές εταιρείες από τη μαύρη λίστα του Υπουργείου Εμπορίου που είναι γνωστή ως “EntityList.” Πέραν της υποστήριξης της ινδικής συμμετοχής στην Ομάδα Πυρηνικών Προμηθευτών (NSG), οι μεταρρυθμίσεις στις εξαγωγές στέλνουν ένα σαφές μήνυμα ότι οι ινδικές ανησυχίες για τις αμερικανικές κυρώσεις και τη σταθερότητα των προμηθειών ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Οι ΗΠΑ έχουν την –ως ένα βαθμό δικαιολογημένη– φήμη ότι εφαρμόζουν περιοριστικούς ελέγχους στις εξαγωγές. Παρά την όποια πρόοδο έχει συντελεστεί, η Αμερική έχει ακόμα δρόμο μπροστά της: πρέπει να κάνει το σύστημα άδειας εξαγωγών πιο διαφανές και αποτελεσματικό, έτσι ώστε η Ινδία να γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί στην αμερικανική τεχνολογία και οι αμερικανικές εταιρείες να συμμετάσχουν ουσιαστικά στον ανταγωνισμό.
Ανησυχία για τη νομοθεσία περί ευθύνης
Όλοι οι προμηθευτές και οι πωλητές χρειάζεται να ξέρουν το νομικό πλαίσιο περί ευθύνης μιας χώρας προτού να προχωρήσουν σε εξαγωγές. Το 2010 η Ινδία ψήφισε ένα νόμο περί ευθύνης που προκάλεσε ανησυχία στην παγκόσμια κοινότητα των προμηθευτών. Στη συνέχεια η αντιφατική αντιμετώπιση του θέματος από τις ινδικές αρχές θόλωσε ακόμη περισσότερο τα νερά. Αν δεν γίνει σαφές πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί η ινδική νομοθεσία στο ζήτημα της ευθύνης για την πυρηνική ενέργεια, η Ινδία δεν πρέπει να περιμένει μεγάλο κύμα πωλήσεων και επενδύσεων.
Ακόμη και Ινδοί κατασκευαστές όπως η Bharat Heavy Electrical έχουν διατυπώσει επιφυλάξεις σχετικά με την ευθύνη σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος. Η NPCIL, ο μοναδικός οργανισμός πυρηνικής ενέργειας της Ινδίας, ανησυχεί επίσης ότι αν συνέβαινε κάποιο ατύχημα θα ήταν δύσκολο να αποδοθεί η ευθύνη των πωλητών. Εν μέρει εξαιτίας τέτοιων ανησυχιών, σχεδόν όλες οι χώρες που παράγουν πυρηνική ενέργεια για ειρηνικές χρήσεις έχουν προσχωρήσει στη Σύμβαση σχετικά με τις Συμπληρωματικές Αποζημιώσεις για πυρηνικές καταστροφές (CSC) ή έχουν θεσπίσει νόμους που «διοχετεύουν» την ευθύνη αποκλειστικά στο φορέα εκμετάλλευσης της πυρηνικής εγκατάστασης, αντί να τη διαχέουν στους προμηθευτές και τους πωλητές. Η απόδοση της ευθύνης αποκλειστικά στο φορέα εκμετάλλευσης θεωρείται ότι συμβάλλει στην ασφαλέστερη δυνατή κατασκευή και λειτουργία των πυρηνικών σταθμών και ταυτόχρονα παρέχει έναν άμεσο και πιο σίγουρο μηχανισμό αποζημιώσεων σε περίπτωση ατυχήματος.
Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό η Ινδία να ξεκαθαρίσει τη θέση της απέναντι στη Σύμβαση σχετικά με τις Συμπληρωματικές Αποζημιώσεις, την οποία έχει μάλιστα υπογράψει και σκοπεύει να επικυρώσει πριν το τέλος του 2011. Η χώρα πρέπει να διασφαλίσει ότι η εθνική της νομοθεσία περί ευθύνης είναι σύμφωνη με τη θεμελιώδη απαίτηση «διοχέτευσης της ευθύνης» της εν λόγω Σύμβασης. Ο νόμος περί ευθύνης που ψήφισε η Ινδία πέρυσι δεν φαίνεται να ακολουθεί την απαίτηση αυτή, αλλά προβλέπει την απόδοση ευθύνης και στους προμηθευτές. Το ξεκαθάρισμα του νομικού πλαισίου ευθύνης σχετικά με την πυρηνική ενέργεια και η σαφής δέσμευση της Ινδίας στη βασική αρχή της διοχέτευσης ευθύνης όπως αυτή ορίζεται στη Σύμβαση αποτελεί τη βασικότερη εκκρεμότητα που πρέπει να επιλυθεί προκειμένου να αρχίσει πραγματικά το παγκόσμιο εμπόριο πυρηνικής ενέργειας με τη χώρα των μουσώνων.
http://www.ecofinder.gr/news/ΕΝΕΡΓΕΙΑ/1/Η_πυρηνική_Ινδία
No comments:
Post a Comment