Οι προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα

Η ανάληψη καθηκόντων σήμερα από την νέα πολιτική ηγεσία του παλαιού ΥΠΕΚΑ και από σήμερα γνωστού ως ΥΠΕΠΑΝ, αναμφίβολα σηματοδοτεί μία ουσιαστική ρήξη με την μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική.

Είναι εμφανές, εάν κρίνουμε από τις έως τώρα κινήσεις και δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, ότι θα υπάρξει διατύπωση νέων θέσεων σε πληθώρα θεμάτων που απασχολούν και συνθέτουν τον ενεργειακό τομέα. Παρά τις όποιες νότες αισιοδοξίας από ορισμένους παράγοντες της αγοράς και προτροπή προς την κυβέρνηση για στροφή της νέας ηγεσίας στην επιχειρηματικότητα και την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων, η αγορά παραμένει εξαιρετικά επιφυλακτική και ένα μάλιστα κρίνουμε από την συνεχιζόμενη καθοδική πορεία του χρηματιστηρίου, προεξοφλεί τα χειρότερα αφού η κυβέρνηση Τσίπρα παραμένει δεσμευμένη στις θέσεις της περί επιστροφής του κράτους στον επιχειρηματικό στίβο.

Στον ενεργειακό τομέα η νέα ηγεσία του ΥΠΕΠΑΝ σύμφωνα με πληροφορίες του energia. gr θα θέσει ως προϋπόθεση την επαναδιαπραγμάτευση ορισμένων όπως τις αποκαλεί «αμαρτωλών» συμβάσεων που έχουν υπογραφεί, όπως αυτή για την διέλευση του αγωγού TAP και την πώληση του ΔΕΣΦΑ. Στη μεν περίπτωση του TAP θεωρείται βέβαιο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η κυβέρνηση θα ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με στόχο την είσπραξη από το Δημόσιο transit fees, που με πολύ μαεστρία η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου είχε αποσιωπήσει και είχε εξαφανίσει από την συμφωνία. Καθώς η κατασκευή του εν λόγω αγωγού δεν έχει ξεκινήσει και η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να φθάσει στα άκρα, προσφεύγοντας εν ανάγκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε περίπτωση που η κοινοπραξία δεν αποδεχθεί την πρόσκληση για επαναδιαπραγμάτευση.

Άμεση αναμένεται επίσης να είναι η αντίδραση της νέας κυβέρνησης στο θέμα της περίφημης ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ όπου θα επιδιωχθεί ακύρωση μιας έτσι και αλλιώς επαχθούς συμφωνίας όπου έναντι πινακίου φακής, δηλαδή €400 εκατομμυρίων το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Διαχειριστή θα επωλείτο στην κρατική εταιρεία πετρελαίου- αερίου του Αζερμπαϊτζάν, την SOCAR. Με δεδομένο ότι η σύμβαση πώλησης μεταξύ ΔΕΣΦΑ και SOCAR έχει εδώ και 20 μήνες κολλήσει στα γραφειοκρατικά γρανάζια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες- όπου ως γνωστό η Κομισιόν έχει αντιδράσει έντονα στην συγκεκριμένη πώληση- και του γεγονότος ότι δεν έχει ακόμη καταβληθεί το τίμημα από την SOCAR, θα είναι σχετικά εύκολο και οικονομικά ανώδυνο η κυβέρνηση Τσίπρα να ακυρώσει την συγκεκριμένη πώληση. Το ίδιο αναμένεται να πράξει και στην περίπτωση των ΔΕΠΑ, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και των ΕΛΠΕ μέσω της κατάργησης του ΤΑΥΠΕΔ. Αλλά και στην περίπτωση που δεν μπορέσει να διαλύσει το ΤΑΥΠΕΔ, λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων οι οποίες αναπόφευκτα θα ισχύσουν μέχρι το καλοκαίρι, θεωρείται απόλυτα βέβαιο ότι θα παγώσει άμεσα τις όποιες διαδικασίες καταγγέλλοντας ενδεχομένως και τις όποιες συμβάσεις με τα δικηγορικά γραφεία που έχουν αναλάβει τον ρόλο νομικού συμβούλου και στην ουσία κινούν τα νήματα των ιδιωτικοποιήσεων.

Στον τομέα των υδρογονανθράκων η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΑΝ αναμένεται να κινηθεί με πλέον προσεκτικά βήματα με το οικονομικό διακύβευμα να είναι πολύ μικρότερο αφού η Ελλάδα παράγει σήμερα ελάχιστες ποσότητες πετρελαίου, στα 2.000 βαρέλια την ημέρα, και άρα η φορολογητέα ύλη είναι προς το παρόν άνευ αντικειμένου. Στον χώρο του upstream οι όποιες προσπάθειες αναμένεται να επικεντρωθούν σε δύο μέτωπα. Πρώτον στην ενίσχυση του εποπτικού και διαχειριστικού ρόλου του κράτους με ενδυνάμωση της νεοσύστατης ΕΔΕΥ η οποία θα κληθεί να αναλάβει αυξημένες αρμοδιότητες, και δεύτερον στην αναθεώρηση του νομικού πλαισίου της αδειοδότησης εταιρειών για έρευνα και παραγωγή.

Εδώ η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό δίλημμα αφού εάν επιχειρήσει να θέσει θέμα αναθεώρησης των ήδη υπογραφεισών συμβάσεων– δηλαδή τις παραχωρήσεις Ιωαννίνων, Πατραϊκού και Κατάκολου- υπάρχει ορατός κίνδυνος να αποχωρήσουν οι εταιρείες καταγγέλλοντας τις συμβάσεις και στέλνοντας ένα τελείως αρνητικό μήνυμα στις διεθνείς αγορές. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την μη προσέλευση ή ακύρωση τον εν εξελίξει διαγωνισμού για τις χερσαίες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας που ως γνωστό λήγει στις 6 Φεβρουαρίου, αλλά και του πολύ μεγαλύτερου διεθνούς διαγωνισμού, του International Oil Round, για τις παράκτιες περιοχές στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές θα γυρίσουν για ακόμη μία φορά την πλάτη στην Ελλάδα με άμεσο αποτέλεσμα την αδυναμία οργάνωσης ερευνών και άρα την μετατόπιση για το πολύ απώτερο μέλλον όποιων στόχων και βλέψεων για την αξιοποίηση του υδρογονανθρακικού πλούτου της χώρας και την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Τα δε σχέδια και φαντασιώσεις ορισμένων για την σύσταση κρατικής εταιρείας ερευνών και παραγωγής στα πλαίσια της πάλαι ποτέ ΔΕΠ-ΕΚΥ, ή ακόμη και της Statoil, είναι τελείως ανεδαφικά γιατί η Ελλάδα δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει Νορβηγία ή Δανία όπου η διοικητική δομή, η οργάνωση και λειτουργία του κράτους είναι τελείως διαφορετική. Το ισχύον παγκοσμίως σύστημα, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αποδεδειγμένα λειτουργικό και αμοιβαίως επωφελές για κράτος και επιχειρήσεις, βασίζεται στις γνωστές συμβάσεις επιμερισμού κερδών ( production sharing agreements). Άρα εάν η νεόκοπη κυβέρνηση επιθυμεί πραγματικά να προχωρήσει στην αξιοποίηση των Ελληνικών υδρογονανθράκων, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και ουσιαστικά έσοδα για το δημόσιο, δεν έχει παρά να ακολουθήσει το παράδειγμα όλων των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών υιοθετώντας τον ανώτερο τύπο συμβάσεων, χωρίς καταγγελία των ισχυουσών συμβάσεων και αποβλέποντας σε επενδύσεις από το εξωτερικό. 

http://www.energia.gr/article.asp?art_id=90038