Ενίσχυση του ρόλου του φυσικού αερίου στις παγκόσμιες αγορές έως το
2035 προβλέπει η ΙΕΑ στο World Energy Outlook 2013, με τη μεγαλύτερη
αύξηση στη ζήτηση και την παραγωγή του καυσίμου να καταγράφεται σε χώρες
εκτός ΟΟΣΑ.
Οι προβλέψεις για τον τομέα του φυσικού αερίου έχουν βασισθεί κατά
κύριο λόγο στο σενάριο “New Policies” ενώ κάποιες εκτιμήσεις γίνονται
και για τα άλλα δύο σενάρια (“Current Policies Scenario”, “450
Scenario”) [δείτε εδώ σχετικά με τα σενάρια της έκθεσης].
Σύμφωνα με την ΙΕΑ, νέες πηγές αερίου, τόσο συμβατικού όσο και μη
συμβατικού, θα διευρύνουν τις επιλογές προμήθειας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στους νέους «παίκτες» παραγωγής συμβατικού αερίου περιλαμβάνονται η
Ανατολική Μεσόγειος, το Ιράκ, η Ανατολική Αφρική και η Βραζιλία ενώ και
στην περίπτωση του μη συμβατικού αερίου, πέρα από τη Βόρεια Αμερική,
αγορές όπως η Κίνα και η Αυστραλία αναμένεται να διαδραματίσουν
σημαντικό ρόλο.
Βάσει δε των προβλέψεων, σχεδόν το 50% της νέας παραγωγής αερίου έως το
2035 αναμένεται να προέλθει από μη συμβατικό αέριο (κυρίως από
σχιστολιθικό). Στην περίπτωση της Ευρώπης οι προβλέψεις δεν είναι ιδιαίτερα
αισιόδοξες: η ζήτηση αναμένεται να κινηθεί σε υποτονικά επίπεδα ενώ και η
παραγωγή, παρά τη δυναμική που θα διατηρήσει και τα επόμενα χρόνια η
Νορβηγία, δεν προβλέπεται να καταγράψει κάποια αξιοσημείωτη ανάπτυξη. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται συνοπτικά η εξέλιξη της ζήτησης και της
παραγωγής για τις χώρες εντός και εκτός ΟΟΣΑ (κλικ στην εικόνα για
πλήρες μέγεθος):
Ζήτηση
Τόσο στο “New Policies Scenario” όσο και στα υπόλοιπα δύο, η κατανάλωση
φυσικού αερίου παγκοσμίως εμφανίζεται ενισχυμένη το 2035 σε σχέση με το
2012.
Στο σενάριο “New Policies”, η χρήση του φυσικού αερίου αυξάνεται κατά
μέσο όρο κατά 1,6% ετησίως, φτάνοντας τα 5 τρις κυβικά μέτρα το 2035. Το
μεγαλύτερο μέρος της αύξησης της ζήτησης, και συγκεκριμένα το 82%,
καταγράφεται σε χώρες εκτός ΟΟΣΑ. Οι συγκεκριμένες χώρες εμφανίζουν
αύξηση κατά 1,3 τρις κυβικά μέτρα, όπως προκύπτει και από τον
προηγούμενο πίνακα, κατέχοντας μερίδιο 62% στην κατανάλωση αερίου.
Στο ίδιο σενάριο, το μερίδιο του φυσικού αερίου στο παγκόσμιο
ενεργειακό μείγμα φτάνει στο 24% το 2035, από 21% που ήταν το 2011.
Στο σενάριο “Current Policies”, η ζήτηση αυξάνεται με μεγαλύτερο ρυθμό –
1,9% ετησίως – καθώς δεν εισάγονται νέες πολιτικές που θα συγκρατούσαν
τη ζήτηση για αέριο ή ηλεκτρισμό, με αποτέλεσμα, υψηλότερη ζήτηση στο
φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή.
Στο σενάριο “450”, η ζήτηση αυξάνεται μόλις κατά 0,8% ετησίως, ενώ
ειδικά για τον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, η κατανάλωση φυσικού αερίου
φτάνει σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα.
Η ζήτηση ανά περιοχή
Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η εξέλιξη της ζήτησης για κάποιες
επιλεγμένες περιοχές, βάσει του κεντρικού σεναρίου (“New Policies
Scenario”) (κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Σε απόλυτα νούμερα, η μεγαλύτερη αύξηση λαμβάνει χώρα στην Κίνα και τη
Μέση Ανατολή, με τη ζήτηση στην περίπτωση της Κίνας να φτάνει τα 530 δις
κ.μ. έως το 2035.
Εκτός Ασίας, σε απόλυτα νούμερα, η μεγαλύτερη αύξηση στη ζήτηση αερίου
καταγράφεται στη Μέση Ανατολή και ανέρχεται σε περίπου 300 δις κυβικά
μέτρα μεταξύ 2011 και 2035.
Όσον αφορά τις χώρες εντός ΟΟΣΑ, η κατανάλωση καταγράφει αύξηση, ωστόσο
οι ρυθμοί της αύξησης στις τρεις βασικές περιοχές του ΟΟΣΑ (ΗΠΑ, ΕΕ,
Ιαπωνία) είναι χαμηλότεροι, κυρίως λόγω του κορεσμού των συγκεκριμένων
χωρών αλλά και της υψηλής συμμετοχής των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής στην Ευρώπη. Ωστόσο, αυτές οι αγορές του
ΟΟΣΑ παραμένουν συγκριτικά μεγάλες. Για παράδειγμα, η ζήτηση στις ΗΠΑ,
οι οποίες θα συνεχίσουν να αποτελούν το μεγαλύτερο καταναλωτή του
καυσίμου, ξεπερνά κατά πολύ την αντίστοιχη της Κίνας το 2035.
Στην περίπτωση της Ευρώπης στο σύνολό της, οι προοπτικές για τη ζήτηση
αερίου παραμένουν υποτονικές. Ειδικά στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, στις βασικές αιτίες για τις χαμηλές προβλέψεις, περιλαμβάνονται
αφενός το αδύναμο οικονομικό περιβάλλον και αφετέρου οι υψηλές τιμές του
φυσικού αερίου. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι χαμηλές τιμές του
άνθρακα και η μεγάλη ανάπτυξη των ΑΠΕ.
Στις ευρωπαϊκές αγορές εντός ΟΟΣΑ, στο σενάριο “New Policies”, η αύξηση
της ζήτησης πραγματοποιείται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, ενώ το 2035
φτάνει τα 605 δις κυβικά μέτρα.
Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται αναλυτικότερα οι προβλέψεις για τη
ζήτηση αερίου ανά περιοχή έως το 2035 (κλικ στην εικόνα για πλήρες
μέγεθος):
Η ζήτηση ανά τομέα
Από τη χρήση του αερίου στον τομέα της ενέργειας, και κυρίως στη χρήση
του για ηλεκτροπαραγωγή, θα προέλθει η μεγαλύτερη ζήτηση του καυσίμου
παγκοσμίως έως του 2035, σύμφωνα με το σενάριο “New Policies”.
Οι μεγαλύτερες αυξήσεις στον τομέα της ενέργειας καταγράφονται στη Μέση
Ανατολή (όπου διπλασιάζεται), στην Κίνα (εξαπλασιάζεται) και στην Ινδία
(τριπλασιάζεται).
Στην Ευρώπη, ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής αποτελεί τη βασική πηγή
ζήτησης για φυσικό αέριο ενώ, οι προοπτικές για τη ζήτηση στην περιοχή
εξαρτώνται από τη σχέση μεταξύ των τιμών φυσικού αερίου και άνθρακα. Οι
εξελίξεις εκτιμάται ότι θα είναι περισσότερο ευνοϊκές για το φυσικό
αέριο καθώς οι τιμές του άνθρακα προβλέπεται να φτάσουν τα 40 δολ. ανά
τόνο έως το 2035 (από 6 δολ. ανά τόνο που ήταν στα μέσα του 2013) ενώ
παράλληλα πολλοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής από άνθρακα στην Ευρώπη
αναμένεται να κλείσουν.
Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ζήτησης στην Ευρώπη αναμένεται να
παίξουν οι στόχοι που θα θέσει η ΕΕ σχετικά με τη μείωση των εκπομπών
και την εξοικονόμηση ενέργειας έως το 2030.
Μετά τον τομέα της ενέργειας, η μεγαλύτερη αύξηση της ζήτησης αναμένεται να καταγραφεί στη βιομηχανία και στον κτιριακό τομέα.
Ωστόσο, ο μεγαλύτερος ρυθμός αύξησης της ζήτησης θα σημειωθεί στον
τομέα των μεταφορών, παρόλο που σε απόλυτα νούμερα ο συγκεκριμένος
κλάδος εμφανίζει την μικρότερη αύξηση. Στις μεταφορές, μέχρι το 2035 η
ζήτηση διπλασιάζεται, φτάνοντας τα 225 δις κυβικά μέτρα το 2035.
Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται αναλυτικά η εξέλιξη της ζήτησης αερίου ανά τομέα (κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Παραγωγή
Τα εναπομείναντα αποθέματα φυσικού αερίου σε παγκόσμιο επίπεδο είναι
περισσότερο από επαρκή για να καλύψουν όλα τα πιθανά ενδεχόμενα για τα
επίπεδα της ζήτησης μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Στο τέλος του 2012,
τα συνολικά ανακτήσιμα αποθέματα φυσικού αερίου φτάνουν τα 810 τρις
κυβικά μέτρα. Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται αναλυτικά τα αποθέματα ανά
περιοχή (κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Όσον αφορά την εξέλιξη έως το 2035, στο σενάριο “New Policies”, η
παραγωγή φυσικού αερίου αυξάνεται σε όλες τις περιοχές παγκοσμίως από το
2011 έως το 2035, με εξαίρεση την Ευρώπη, για την οποία η έκθεση εκτιμά
ότι η παραγωγή αερίου στη Νορβηγία δεν θα είναι αρκετή για να
αντισταθμίσει τη μείωση που θα καταγραφεί στη γενικότερη περιοχή, και
κυρίως σε πεδία της Βόρειας Θάλασσας.
Το συμβατικό φυσικό αέριο θα συμβάλει κατά 52% στην αύξηση την
παραγωγής, με το υπόλοιπο να παράγεται από μη συμβατικό αέριο. Η Κίνα,
οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Αυστραλία είναι οι χώρες που θα εμφανίσουν τις
μεγαλύτερες αυξήσεις στην παραγωγή αερίου.
Στον παρακάτω πίνακα καταγράφονται αναλυτικότερα οι εξελίξεις ανά περιοχή (κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Η συνολική παραγωγή φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, αυξάνεται κατά περίπου 190
δις κυβικά μέτρα, φτάνοντας το 2035 στα 840 δις κ.μ.. Η χώρα παραμένει ο
μεγαλύτερος παραγωγός αερίου στην υπό μελέτη περίοδο.
Στη Βόρεια Αμερική, η αύξηση της παραγωγής μη συμβατικού αερίου
υπεραντισταθμίζει τη μείωση στην παραγωγή συμβατικού αερίου. Το μερίδιο
του μη συμβατικού αερίου στην περιοχή ανέρχεται σε 70% το 2035.
Στη Λατινική Αμερική, οι εγχώριες ανάγκες θα είναι αυτές που θα
συμβάλουν στην ανάπτυξη της παραγωγής τις επόμενες δεκαετίες. Η
Αργεντινή, ο μεγαλύτερος παραγωγός της περιοχής, αναμένεται να στηριχθεί
κυρίως στο σχιστολιθικό αέριο.
Η παραγωγή στον Καναδά αναμένεται επίσης να αυξηθεί, ωστόσο με
μικρότερους ρυθμούς από ό,τι στις ΗΠΑ, με το μη συμβατικό αέριο να
αντισταθμίζει τη μείωση στην παραγωγή συμβατικού αερίου. Η παραγωγή στο
Μεξικό φτάνει τα 80 δις κυβικά μέτρα, με τους τομείς του συμβατικού και
του μη συμβατικού αέριου να συμβάλουν ο κάθε ένας κατά 30% στην αύξηση
της παραγωγής.
Στην περίπτωση της Ευρώπης, η Νορβηγία παραμένει ο μεγαλύτερος
παραγωγός, καταφέρνοντας να διατηρήσει στα τωρινά επίπεδα την παραγωγή
της έως το 2035, κυρίως λόγο του μεγάλου χαρτοφυλακίου έργων που
διατηρεί στη Θάλασσα του Μπάρεντς.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, ωστόσο, η παραγωγή θα συνεχίσει να καταγράφει
πτώση, παρόλο που η μείωση θα μετριαστεί έως κάποιο βαθμό από μία μικρή
αύξηση στην παραγωγή μη συμβατικού αερίου. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται
στην έκθεση για την απότομη μείωση της παραγωγής στο Ηνωμένο Βασίλειο τα
τελευταία χρόνια, η οποία, ωστόσο, έχει εισέλθει πλέον σε τροχιά
σταθεροποίησης, καθώς και στο γιγαντιαίο κοίτασμα του Groningen στην
Ολλανδία, η παραγωγή του οποίου θα αρχίσει να μειώνεται μετά το 2020.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η αύξηση της παραγωγής αερίου στις
περιοχές όπου αναμένεται να καταγραφούν οι υψηλότερες επιδόσεις (κλικ
στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Στην περιοχή της Κασπίας, η μεγαλύτερη αύξηση στην παραγωγή αναμένεται
να προέλθει από το Τουρκμενιστάν, όπου η παραγωγή θα διπλασιαστεί έως το
2035. Το πεδίο Galkynysh, το δεύτερο μεγαλύτερο πεδίο αερίου στον
κόσμο, το οποίο ξεκίνησε την παραγωγή του στα μέσα του 2013, θα
αποτελέσει τη βασική πηγή της αύξησης της παραγωγής.
Στη Ρωσία, η παραγωγή αναμένεται να αυξηθεί κατά 135 δις κυβικά μέτρα
έως το 2035, φτάνοντας τα 800 δις κυβικά μέτρα το 2035, με την αύξηση
όλης της παραγωγής να λαμβάνει χώρα μετά το 2020, στηριζόμενη κυρίως
στην αύξηση των εξαγωγών. Η Gazprom θα είναι σε θέση να αυξήσει την
παραγωγή της κυρίως στη χερσόνησο Yamal ενώ οι υπόλοιπες εταιρίες – οι
οποίες ήταν υπεύθυνες για το ¼ της ρωσικής παραγωγής το 2012 – έχουν και
τη δυνατότητα αλλά και τη φιλοδοξία να αυξήσουν την παραγωγή τους από
μικρότερα χερσαία πεδία.
Στην περίπτωση της Κίνας, η οποία αναμένεται να τριπλασιάσει την
παραγωγή της, στα 320 δις κυβικά μέτρα το 2035 από 103 δις κυβικά μέτρα
το 2011, η αύξηση της παραγωγής θα εξαρτηθεί αφενός από την πρόοδο στον
τομέα του μη συμβατικού αερίου και αφετέρου από την υλοποίηση των
εξαγγελιών της κινεζικής κυβέρνησης οι οποίες στοχεύουν στην αύξηση των
επενδύσεων στον κλάδο.
Οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας στο σύνολό τους αναμένεται να
καταγράψουν σημαντική αύξηση στην παραγωγή τους με την Ινδονησία να
βρίσκεται στην κορυφή.
Στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής, το Κατάρ αναμένεται να συνεισφέρει
με το μεγαλύτερο ποσοστό στην αύξηση της παραγωγής στην περιοχή, με την
παραγωγή του να φτάνει τα 180 δις κυβικά μέτρα έως το 2015 και τα 240
δις κυβικά μέτρα έως το 2035.
Στην περίπτωση της Αυστραλίας η αύξηση της παραγωγής είναι άμεσα
συνδεδεμένη με τα σχέδια για επέκταση των εξαγωγών, τα οποία εάν
υλοποιηθούν, θα καταστήσουν την περιοχή – η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο
αντίπαλο του Κατάρ - το μεγαλύτερο εξαγωγέα LNG παγκοσμίως έως το 2020.
Η παραγωγή στη Σαουδική Αραβία αναμένεται να αυξηθεί μέσα στα επόμενα
χρόνια, με το πεδίο Karan να συμβάλει σημαντικά μέσω των 30 δις κυβικών
μέτρων που εκτιμάται ότι θα παράγει ετησίως. Σημαντική αύξηση αναμένεται
να καταγραφεί το Ιράκ, αύξηση ανάλογη με αυτή του Κατάρ ενώ στην
περίπτωση του Ιράν, οι εξελίξεις όσον αφορά την επιβολή των κυρώσεων από
τη διεθνή κοινότητα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο θέμα της παραγωγής.
Στην Αφρική, η παραγωγή εκτιμάται ότι θα καταγράψει αύξηση άνω του
100%, προερχόμενη κυρίως από την Ανατολική Αφρική, την Αλγερία, τη
Νιγηρία και τη Λιβύη. Οι εξαγωγές LNG θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην
αύξηση της παραγωγής στην υποσαχάρια Αφρική, ειδικά μέχρι το 2020.
http://www.energypress.gr/news/IEA-aerio
No comments:
Post a Comment