Νέο σκηνικό τείνει να δημιουργηθεί στις περιοχές από όπου θα διέλθει ο "Νότιος Διάδρομος φυσικού αερίου", με παραγκωνισμό των "μικρών" αγωγών υπέρ των μεγάλων.
Η Ρωσία για πρώτη φορά θέτει ή ίδια ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα του αγωγού South Stream, του πλέον ανταγωνιστικού έναντι των κοινοτικών σχεδίων, και η Τουρκία μαζί με το Αζερμπαϊτζάν ετοιμάζονται να ελέγξουν πλήρως τους αγωγούς σε τουρκικό έδαφος, στους οποίους θα συνδεθεί το σύστημα του Νότιου Διάδρομου.
Οι εξελίξεις αυτές καταγράφονται λίγες μέρες μετά τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ρωσίας, στην οποία τα ενεργειακά βρέθηκαν ψηλά στην ατζέντα. Προηγουμένως οι έντονες διπλωματικές κινήσεις από την πλευρά της ΕΕ, έδειξαν ότι εστιάζονται κυρίως στην εξασφάλιση των μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου που διαθέτει το Τουρκμενιστάν, ώστε να καταστεί δυνατή η προοπτική κατασκευής μεγάλου αγωγού, στα μέτρα του Nabucco, έναντι των μικρότερων σχεδίων αγωγών όπως οι Ελληνοιταλικός και ΤΑΡ.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσιεύματα ρωσικών εφημερίδων που ακολούθησαν δηλώσεις του CEO της Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ στο πρακτορείο Ιντερφάξ, η κατασκευή του αγωγού South Stream, μέσω του οποίου η Ρωσία θα τροφοδοτεί με περίπου 50 δισ. κυβικά μέτρα αερίου της Ευρώπη, είναι "άμεσα εξαρτημένη από την Ουκρανία".
Η σύνδεση της τύχης του South Stream με την Ουκρανία μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράδοξη, καθώς το ρωσικό megaproject, προτάθηκε ακριβώς για να περιορίσει το ρόλο της Ουκρανίας στη μεταφορά του ρώσικου αερίου στην Ευρώπη, και τους "εκβιασμούς" που υφίστατο η Ρωσία.
Ωστόσο, περίπου 3 χρόνια από την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης στις Ρωσοουκρανικές σχέσεις και τη διακοπή της ροής ρωσικού αερίου στην Κεντρική και ΝΑ Ευρώπη, τα πράγματα δείχνουν ότι έχουν αλλάξει. Ρωσία και Ουκρανία βρίσκονται σε συζητήσεις, ο νέος γύρος των οποίων έχει προγραμματιστεί για τις 15 Ιανουαρίου, με αντικείμενο τη δημιουργία μικτής (ρωσοουκρανικής) εταιρείας, η οποία θα διαχειρίζεται το δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου στο έδαφος της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η επίτευξη συμφωνίας βρίσκεται προ των θυρών, ενώ σε περίπτωση επικύρωσης της, η Ρωσία θα έχει 3 εναλλακτικές, σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στη διοίκηση της Γκαζπρόμ:
*Μείωση της μεταφορικής ικανότητας του South Stream.
*Μετάθεση του χρόνου έναρξης κατασκευής.
*Ακύρωση του σχεδίου.
Οι εξελίξεις αυτές εφόσον επαληθευτούν από τα πράγματα το αμέσως επόμενο διάστημα, έχουν και την Ελληνική τους διάσταση. Ο λόγος είναι ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει διακρατική συμφωνία για τη διευκόλυνση του έργου του South Stream, το νότιο σκέλος του οποίου διέρχεται από την Ελλάδα για να καταλήξει υποθαλασσίως στην Ιταλία. Αντίστοιχες συμφωνίες έχει υπογράψει η Ρωσία με Σερβία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Κρατία και Αυστρία.
Μάλιστα στις περισσότερες από αυτές τις χώρες (και στην Ελλάδα) έχει ιδρύσει μικτές εταιρείες με σκοπό να μελετήσουν το κατά πόσο είναι εφικτή η κατασκευή του τμήματος του αγωγού που θα διέρχεται από το έδαφός τους και στη συνέχεια εφόσον ληφθεί η απόφαση για επένδυση, να προχωρήσουν στην κατασκευή και λειτουργία του.
Το όλο σχέδιο του αγωγού, προβλέπει την κατασκευή υποθαλάσσιου τμήματος στη Μαύρη Θάλασσα μήκους 900 χιλιομέτρων, το οποίο από το Νοβοροσίσκ θα καταλήγει στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Από τη Βουλγαρία ένα σκέλος του αγωγού θα κατευθύνεται Βορειοδυτικά στην Αυστρία μέσω Σερβίας, Κροατίας και Σλοβενίας και ένα σκέλος νοτιοδυτικά στην Ιταλία μέσω Ελλάδας.
Από την αρχή ο αγωγός South Stream χαρακτηρίστηκε από ΕΕ και ΗΠΑ ανταγωνιστικός των αγωγών του Νότιου Διαδρόμου, και κυρίως ως αγωγός που επιτείνει την εξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό αέριο.
Έτσι δεχόταν διακριτικές βολές από κοινοτικούς αξιωματούχους, χωρίς όμως να υπάρχει δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στα Κράτη Μέλη της ΕΕ που συμμετείχαν, καθώς η ΕΕ δεν έχει κοινή ενεργειακή πολιτική. Ωστόσο σε διπλωματικό επίπεδο όλο το προηγούμενο διάστημα καταβάλλονταν προσπάθεια να βρεθούν εναλλακτικές συμβιβαστικές λύσεις ώστε και η Ρωσία να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη ροή του αερίου της στην ευρωπαϊκή αγορά και να προωθηθούν τα ευρωπαϊκά σχέδια για το "Νότιο Διάδρομο", και κυρίως η κατασκευή του αγωγού Nabucco, δυναμικότητας 30 δισ. κυβικών μέτρων.
Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν
Εν τέλει το πάζλ περιλαμβάνει:
* Διασφάλιση των ρωσικών εξαγωγών αερίου στην Ευρώπη.
* Αξιοποίηση του αερίου του Τουρκμενιστάν, του Αζερμπαϊτζάν και του Ιράκ για εξαγωγές στην Ευρώπη μέσω του Νότιου Διάδρομου.
* Το καθεστώς λειτουργίας των αγωγών στο Τουρκικό έδαφος, που αποτελεί πλέον «κόμβο». διαμετακόμισης, δείχνει ότι ολοκληρώνεται με την υπογραφή της συμφωνίας (MOU) μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν.
Η συμφωνία αυτή υπεγράφη προχθές 26 Δεκεμβρίου μεταξύ της Αζέρικης Socar και των τουρκικών BOTAS και Turkiye Petrolleri AO και αφορά την ίδρυση μικτής εταιρείας για την κατασκευή και εκμετάλλευση στο τουρκικό έδαφος δικτύου αγωγών δυναμικότητας άνω των 30 δισ. κυβικών μέτρων, με σκοπό την εξαγωγή του στην Ευρώπη.
Το σύστημα αγωγών με την ονομασία Trans Anatolia Pipeline, υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 6 δισ. δολάρια ΗΠΑ και σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, θα αποτελέσει το συνδετήριο αγωγό μεταξύ του Nabucco και των πηγών παραγωγής φυσικού αερίου της Κασπίας και της ευρύτερης περιοχής (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Ιράκ).
Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας, η εταιρεία που θα δημιουργηθεί θα είναι ανοικτή να δεχτεί και άλλους μετόχους, πρωτίστως από τους παραγωγούς φυσικού αερίου. Η πρώτη αναγγελία ίδρυσης της μικτής Τουρκοαζέρικης εταιρείας είχε γίνει τον περασμένο Οκτώβριο, με αφορμή τη θεμελίωση του μεγάλου διυλιστηρίου στο Αλίαγα της Σμύρνης, από την Πετκίμ (συμμετοχή Socar και τουρκικής εταιρείας).
Τις επόμενες μέρες η διοίκηση του ημιαυτόνομου Ιρακινού Κουρδιστάν, εκδήλωσε ενδιαφέρον να συμμετάσχει στην υπό ίδρυση εταιρεία, (με απώτερο στόχο να εξασφαλίσει τον έλεγχο εξαγωγής του φυσικού αερίου του Βόρειου Ιράκ), ενώ αμέσως μετά την υπογραφή του MOU, αντίστοιχο ενδιαφέρον εκδηλώθηκε χθες και από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ.
Συμπερασματικά, το παιχνίδι των αγωγών του "Νότιου Διάδρομου", στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, μέσω του Ελληνοιταλικού αγωγού και του αγωγού ΤΑΡ, οι οποίοι διέρχονται από ελληνικό έδαφος, όπως δείχνουν τα πράγματα διαμορφώνεται για τα μεγάλα έργα, τύπου Νabucco, αφήνοντας από έξω τα μικρότερα σχέδια.
(Μιχάλης Καϊταντζίδης - euro2day.gr, 28/12/2011)
http://www.energypress.gr/portal/resource/contentObject/id/22dd1df5-1006-487f-9ad5-22a1d167debf
Η Ρωσία για πρώτη φορά θέτει ή ίδια ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα του αγωγού South Stream, του πλέον ανταγωνιστικού έναντι των κοινοτικών σχεδίων, και η Τουρκία μαζί με το Αζερμπαϊτζάν ετοιμάζονται να ελέγξουν πλήρως τους αγωγούς σε τουρκικό έδαφος, στους οποίους θα συνδεθεί το σύστημα του Νότιου Διάδρομου.
Οι εξελίξεις αυτές καταγράφονται λίγες μέρες μετά τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ρωσίας, στην οποία τα ενεργειακά βρέθηκαν ψηλά στην ατζέντα. Προηγουμένως οι έντονες διπλωματικές κινήσεις από την πλευρά της ΕΕ, έδειξαν ότι εστιάζονται κυρίως στην εξασφάλιση των μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου που διαθέτει το Τουρκμενιστάν, ώστε να καταστεί δυνατή η προοπτική κατασκευής μεγάλου αγωγού, στα μέτρα του Nabucco, έναντι των μικρότερων σχεδίων αγωγών όπως οι Ελληνοιταλικός και ΤΑΡ.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσιεύματα ρωσικών εφημερίδων που ακολούθησαν δηλώσεις του CEO της Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ στο πρακτορείο Ιντερφάξ, η κατασκευή του αγωγού South Stream, μέσω του οποίου η Ρωσία θα τροφοδοτεί με περίπου 50 δισ. κυβικά μέτρα αερίου της Ευρώπη, είναι "άμεσα εξαρτημένη από την Ουκρανία".
Η σύνδεση της τύχης του South Stream με την Ουκρανία μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράδοξη, καθώς το ρωσικό megaproject, προτάθηκε ακριβώς για να περιορίσει το ρόλο της Ουκρανίας στη μεταφορά του ρώσικου αερίου στην Ευρώπη, και τους "εκβιασμούς" που υφίστατο η Ρωσία.
Ωστόσο, περίπου 3 χρόνια από την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης στις Ρωσοουκρανικές σχέσεις και τη διακοπή της ροής ρωσικού αερίου στην Κεντρική και ΝΑ Ευρώπη, τα πράγματα δείχνουν ότι έχουν αλλάξει. Ρωσία και Ουκρανία βρίσκονται σε συζητήσεις, ο νέος γύρος των οποίων έχει προγραμματιστεί για τις 15 Ιανουαρίου, με αντικείμενο τη δημιουργία μικτής (ρωσοουκρανικής) εταιρείας, η οποία θα διαχειρίζεται το δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου στο έδαφος της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η επίτευξη συμφωνίας βρίσκεται προ των θυρών, ενώ σε περίπτωση επικύρωσης της, η Ρωσία θα έχει 3 εναλλακτικές, σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στη διοίκηση της Γκαζπρόμ:
*Μείωση της μεταφορικής ικανότητας του South Stream.
*Μετάθεση του χρόνου έναρξης κατασκευής.
*Ακύρωση του σχεδίου.
Οι εξελίξεις αυτές εφόσον επαληθευτούν από τα πράγματα το αμέσως επόμενο διάστημα, έχουν και την Ελληνική τους διάσταση. Ο λόγος είναι ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει διακρατική συμφωνία για τη διευκόλυνση του έργου του South Stream, το νότιο σκέλος του οποίου διέρχεται από την Ελλάδα για να καταλήξει υποθαλασσίως στην Ιταλία. Αντίστοιχες συμφωνίες έχει υπογράψει η Ρωσία με Σερβία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Κρατία και Αυστρία.
Μάλιστα στις περισσότερες από αυτές τις χώρες (και στην Ελλάδα) έχει ιδρύσει μικτές εταιρείες με σκοπό να μελετήσουν το κατά πόσο είναι εφικτή η κατασκευή του τμήματος του αγωγού που θα διέρχεται από το έδαφός τους και στη συνέχεια εφόσον ληφθεί η απόφαση για επένδυση, να προχωρήσουν στην κατασκευή και λειτουργία του.
Το όλο σχέδιο του αγωγού, προβλέπει την κατασκευή υποθαλάσσιου τμήματος στη Μαύρη Θάλασσα μήκους 900 χιλιομέτρων, το οποίο από το Νοβοροσίσκ θα καταλήγει στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Από τη Βουλγαρία ένα σκέλος του αγωγού θα κατευθύνεται Βορειοδυτικά στην Αυστρία μέσω Σερβίας, Κροατίας και Σλοβενίας και ένα σκέλος νοτιοδυτικά στην Ιταλία μέσω Ελλάδας.
Από την αρχή ο αγωγός South Stream χαρακτηρίστηκε από ΕΕ και ΗΠΑ ανταγωνιστικός των αγωγών του Νότιου Διαδρόμου, και κυρίως ως αγωγός που επιτείνει την εξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό αέριο.
Έτσι δεχόταν διακριτικές βολές από κοινοτικούς αξιωματούχους, χωρίς όμως να υπάρχει δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στα Κράτη Μέλη της ΕΕ που συμμετείχαν, καθώς η ΕΕ δεν έχει κοινή ενεργειακή πολιτική. Ωστόσο σε διπλωματικό επίπεδο όλο το προηγούμενο διάστημα καταβάλλονταν προσπάθεια να βρεθούν εναλλακτικές συμβιβαστικές λύσεις ώστε και η Ρωσία να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη ροή του αερίου της στην ευρωπαϊκή αγορά και να προωθηθούν τα ευρωπαϊκά σχέδια για το "Νότιο Διάδρομο", και κυρίως η κατασκευή του αγωγού Nabucco, δυναμικότητας 30 δισ. κυβικών μέτρων.
Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν
Εν τέλει το πάζλ περιλαμβάνει:
* Διασφάλιση των ρωσικών εξαγωγών αερίου στην Ευρώπη.
* Αξιοποίηση του αερίου του Τουρκμενιστάν, του Αζερμπαϊτζάν και του Ιράκ για εξαγωγές στην Ευρώπη μέσω του Νότιου Διάδρομου.
* Το καθεστώς λειτουργίας των αγωγών στο Τουρκικό έδαφος, που αποτελεί πλέον «κόμβο». διαμετακόμισης, δείχνει ότι ολοκληρώνεται με την υπογραφή της συμφωνίας (MOU) μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν.
Η συμφωνία αυτή υπεγράφη προχθές 26 Δεκεμβρίου μεταξύ της Αζέρικης Socar και των τουρκικών BOTAS και Turkiye Petrolleri AO και αφορά την ίδρυση μικτής εταιρείας για την κατασκευή και εκμετάλλευση στο τουρκικό έδαφος δικτύου αγωγών δυναμικότητας άνω των 30 δισ. κυβικών μέτρων, με σκοπό την εξαγωγή του στην Ευρώπη.
Το σύστημα αγωγών με την ονομασία Trans Anatolia Pipeline, υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 6 δισ. δολάρια ΗΠΑ και σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, θα αποτελέσει το συνδετήριο αγωγό μεταξύ του Nabucco και των πηγών παραγωγής φυσικού αερίου της Κασπίας και της ευρύτερης περιοχής (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Ιράκ).
Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας, η εταιρεία που θα δημιουργηθεί θα είναι ανοικτή να δεχτεί και άλλους μετόχους, πρωτίστως από τους παραγωγούς φυσικού αερίου. Η πρώτη αναγγελία ίδρυσης της μικτής Τουρκοαζέρικης εταιρείας είχε γίνει τον περασμένο Οκτώβριο, με αφορμή τη θεμελίωση του μεγάλου διυλιστηρίου στο Αλίαγα της Σμύρνης, από την Πετκίμ (συμμετοχή Socar και τουρκικής εταιρείας).
Τις επόμενες μέρες η διοίκηση του ημιαυτόνομου Ιρακινού Κουρδιστάν, εκδήλωσε ενδιαφέρον να συμμετάσχει στην υπό ίδρυση εταιρεία, (με απώτερο στόχο να εξασφαλίσει τον έλεγχο εξαγωγής του φυσικού αερίου του Βόρειου Ιράκ), ενώ αμέσως μετά την υπογραφή του MOU, αντίστοιχο ενδιαφέρον εκδηλώθηκε χθες και από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ.
Συμπερασματικά, το παιχνίδι των αγωγών του "Νότιου Διάδρομου", στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, μέσω του Ελληνοιταλικού αγωγού και του αγωγού ΤΑΡ, οι οποίοι διέρχονται από ελληνικό έδαφος, όπως δείχνουν τα πράγματα διαμορφώνεται για τα μεγάλα έργα, τύπου Νabucco, αφήνοντας από έξω τα μικρότερα σχέδια.
(Μιχάλης Καϊταντζίδης - euro2day.gr, 28/12/2011)
http://www.energypress.gr/portal/resource/contentObject/id/22dd1df5-1006-487f-9ad5-22a1d167debf
No comments:
Post a Comment