Μερίδια % ανά χώρα
Γερμανία 44%
Ισπανία 10%
Ιαπωνία 9%
Ιταλία 9%
ΗΠΑ 6%
Τσεχία 5%
Γαλλία 3%
Κίνα 2%
Ν. Κορέα 2%
Βέλγιο 2%
Υπόλοιπη ΕΕ 2%
Υπόλοιπος κόσμος 6%
Η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να οδηγήσει στην Ευρώπη –και όχι μόνο– την κούρσα της έρευνας, της τεχνολογίας και της βιομηχανίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ξύπνησε την υπνωτισμένη συνείδηση του γαλλικού κεφαλαίου, που είχε επί δεκαετίες ποντάρει όλα τα λεφτά την πυρηνική τεχνολογία.
Όπως διάβασαν οι αναγνώστες της «Εποχής» στο φύλλο της 17ης Ιουλίου (σελ. 30-31), ο στόχος αυτός του Βερολίνου είναι σαφής και ρητός, και συνοδεύεται επιπλέον και με μια ιδεολογική επένδυση αυτής της οικονομικής – επενδυτικής πολιτικής, που συνεπάγεται την αποκήρυξη της πυρηνικής τεχνολογίας ως αντιπεριβαλλοντικής.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει η γαλλική «Λε Μοντ» (16/7/2011) η Γερμανία ήδη βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τους ανταγωνιστές της παγκοσμίως με κριτήριο την εγκατεστημένη ισχύ για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά συστήματα (βλέπε πίνακα).
Παρότι η δεύτερη στην κατάταξη χώρα βρίσκεται τόσο πίσω, η Γερμανία δεν φαίνεται διατεθειμένη να ανακόψει ταχύτητα. Το 2010 εγκαταστάθηκαν στο έδαφός της φωτοβολταϊκά ισχύος 7.000 μεγαβάτ, που αντιπροσωπεύουν αύξηση κατά 75% σε σύγκριση με το 2009! Στα τέλη του 2010 η συνολική εγκαταστημένη ισχύς στη Γερμανία ήταν 17.000 μεγαβάτ, ενώ στη Γαλλία έφτανε μόλις τα 1.300 μεγαβάτ τον Μάρτιο του 2011.
Γαλλία: Όλα τα λεφτά στα πυρηνικά
Το μεγάλο αυτό χάσμα είναι φανερό ότι οφείλεται σε λάθος σχεδιασμό εκ μέρους της Γαλλίας. Οι μερίδες του κεφαλαίου που έχουν το πάνω χέρι στον τομέα της ενέργειας, προφανώς επιλέγουν ακόμα να επενδύουν –και να ποντάρουν– σε άλλες πηγές και όχι στην ηλιακή. Είναι ενδεικτικό ότι ο στόχος της ετήσιας αύξησης εγκατεστημένης ισχύος σε φωτοβολταϊκά ανά έτος περιορίζεται στη Γαλλία στα 500 μεγαβάτ, τη στιγμή που στη Γερμανία μόνο το 2010 εγκαταστάθηκαν 7.000 μεγαβάτ.
Όσοι διαβλέπουν τον κίνδυνο «να τα πάρει όλα» το γερμανικό κεφάλαιο, έχουν αρχίσει προ πολλού να ανησυχούν και καταγγέλλουν την κυβέρνηση Σαρκοζί ότι δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία για να ανακόψει αυτή την τάση.
Είναι πλέον σαφές ότι η επιλογή του Παρισιού να επενδύσει επί δεκαετίες κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στην πυρηνική τεχνολογία, είναι υπεύθυνη γι’ αυτή την καθυστέρηση, αλλά και για την αδυναμία να σημειωθεί στροφή, ώστε να μειωθεί η μεγάλη απόσταση και να κερδηθεί το χαμένο έδαφος.
Χαρακτηριστικό της έντασης που έχει δημιουργηθεί, είναι το γεγονός ότι η γαλλική «Λε Μοντ» σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της (16/7/2011) κατηγορεί ευθέως για την καθυστέρηση τα συμφέροντα που συνδέονται με την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση των πυρηνικών σταθμών. Γιατί, όπως επισημαίνει, θέλουν να διατηρήσουν το μερίδιο του λέοντος (80%), που διαθέτουν σήμερα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Γι’ αυτό και επιβάλλουν, όπως καταγγέλλει, αυτή την πενιχρή ετήσια αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος σε φωτοβολταϊκά (500 μεγαβάτ το χρόνο…)
Επίσης, επισημαίνει ως αιτία και το γεγονός ότι, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία, στη Γαλλία ευνοούνται οι γιγάντιοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος των μικρών μονάδων, που μπορούν με σχετικά χαμηλές επενδύσεις να αναπτύξουν γρήγορα τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ στη χώρα αυτή.
Τα φιλέτα της παγκόσμιας αγοράς
Οι ανησυχίες, όμως, που εκφράζονται, δεν είναι κυρίως οικολογικές. Δεν είναι τόσο οι κίνδυνοι που αντιπροσωπεύουν τα πυρηνικά εργοστάσια, η αιτία που κάνει τους γάλλους ειδήμονες να ανησυχούν.
Εκείνο που τους ανησυχεί περισσότερο, είναι ο κίνδυνος να βρεθούν τα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα πολύ πιο πίσω στον ανταγωνισμό που ήδη αναπτύσσεται ανελέητα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Όπως αποδεικνύει το παράδειγμα της Γερμανίας, ακόμη και μια χώα με περιορισμένη ηλιοφάνεια μπορεί να κάνει θαύματα στον τομέα των φωτοβολταϊκών αναπτύσσοντας τη σχετική βιομηχανία και ανεβάζοντας έτσι τον δείκτη των κερδών, αλλά και των νέων θέσεων εργασίας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο προνομιακός χώρος για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών είναι οι έρημοι. Οι εκτάσεις τους είναι αρκετές για να υπερκαλύψουν τις παγκόσμιες ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια.
Ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία διαθέτουν, προφανώς, ερήμους. Αλλά η Αφρική και η Μέση Ανατολή είναι πολύ κοντά τους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ανταγωνισμός, όχι μόνο μεταξύ τους, μεταφέρεται ήδη στις περιοχές αυτές. Τα μεγέθη σ’ αυτή την περίπτωση αλλάζουν θεαματικά πραγματοποιώντας ποιοτικό άλμα. Το πρόβλημα –και η σύγκρουση– παύει πια να είναι «ενδοοικογενειακή», στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομίας. Μεταφέρεται στην παγκόσμια.
Όποιος διαθέτει τη συστηματικότερη έρευνα, την πιο προηγμένη τεχνολογία και την πιο αποδοτική βιομηχανία, θα εξασφαλίσει τα πιο κερδοφόρα συμβόλαια.
Ελλάδα: Η χώρα του ήλιου στο σκοτάδι
Όμως, και για την Ελλάδα μιλάει ο μύθος. Μια χώρα μια άφθονη «πρώτη ύλη» γι’ αυτή τη βιομηχανία, εμφανίζεται (εξαφανίζεται, για την ακρίβεια) στο 2% του υπολοίπου της ΕΕ.
Επί δεκαετίες επισημαίνεται η ανάγκη να ενταθεί η επένδυση στην έρευνα σ’ αυτό τον τομέα και να επιχειρηθεί να γίνει αυτός ο κλάδος η βαριά βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας. Το εγχώριο κεφάλαιο, όμως, ποτέ δεν ήταν ικανό να σχεδιάσει με μακροπρόθεσμο και συνολικό τρόπο την οργάνωση της κερδοφορίας του. Προτιμάει τα εύκολα (και τα ευτράπελα, όπως π.χ. όταν ονομάζει βαριά βιομηχανία της χώρας τον… τουρισμό, άσχετα αν και αυτός ήλιο πουλάει). Όσο για τον δημόσιο τομέα, αυτός εδώ και δυο δεκαετίες αποδομείται, αντί να αποτελεί την πρωτοπορία.
http://www.ecofinder.gr/news/ΕΝΕΡΓΕΙΑ/1/ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ_ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ_ΙΣΧΥΣ_ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΩΝ_ΤΟ_2010
Γερμανία 44%
Ισπανία 10%
Ιαπωνία 9%
Ιταλία 9%
ΗΠΑ 6%
Τσεχία 5%
Γαλλία 3%
Κίνα 2%
Ν. Κορέα 2%
Βέλγιο 2%
Υπόλοιπη ΕΕ 2%
Υπόλοιπος κόσμος 6%
Η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να οδηγήσει στην Ευρώπη –και όχι μόνο– την κούρσα της έρευνας, της τεχνολογίας και της βιομηχανίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ξύπνησε την υπνωτισμένη συνείδηση του γαλλικού κεφαλαίου, που είχε επί δεκαετίες ποντάρει όλα τα λεφτά την πυρηνική τεχνολογία.
Όπως διάβασαν οι αναγνώστες της «Εποχής» στο φύλλο της 17ης Ιουλίου (σελ. 30-31), ο στόχος αυτός του Βερολίνου είναι σαφής και ρητός, και συνοδεύεται επιπλέον και με μια ιδεολογική επένδυση αυτής της οικονομικής – επενδυτικής πολιτικής, που συνεπάγεται την αποκήρυξη της πυρηνικής τεχνολογίας ως αντιπεριβαλλοντικής.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει η γαλλική «Λε Μοντ» (16/7/2011) η Γερμανία ήδη βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τους ανταγωνιστές της παγκοσμίως με κριτήριο την εγκατεστημένη ισχύ για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά συστήματα (βλέπε πίνακα).
Παρότι η δεύτερη στην κατάταξη χώρα βρίσκεται τόσο πίσω, η Γερμανία δεν φαίνεται διατεθειμένη να ανακόψει ταχύτητα. Το 2010 εγκαταστάθηκαν στο έδαφός της φωτοβολταϊκά ισχύος 7.000 μεγαβάτ, που αντιπροσωπεύουν αύξηση κατά 75% σε σύγκριση με το 2009! Στα τέλη του 2010 η συνολική εγκαταστημένη ισχύς στη Γερμανία ήταν 17.000 μεγαβάτ, ενώ στη Γαλλία έφτανε μόλις τα 1.300 μεγαβάτ τον Μάρτιο του 2011.
Γαλλία: Όλα τα λεφτά στα πυρηνικά
Το μεγάλο αυτό χάσμα είναι φανερό ότι οφείλεται σε λάθος σχεδιασμό εκ μέρους της Γαλλίας. Οι μερίδες του κεφαλαίου που έχουν το πάνω χέρι στον τομέα της ενέργειας, προφανώς επιλέγουν ακόμα να επενδύουν –και να ποντάρουν– σε άλλες πηγές και όχι στην ηλιακή. Είναι ενδεικτικό ότι ο στόχος της ετήσιας αύξησης εγκατεστημένης ισχύος σε φωτοβολταϊκά ανά έτος περιορίζεται στη Γαλλία στα 500 μεγαβάτ, τη στιγμή που στη Γερμανία μόνο το 2010 εγκαταστάθηκαν 7.000 μεγαβάτ.
Όσοι διαβλέπουν τον κίνδυνο «να τα πάρει όλα» το γερμανικό κεφάλαιο, έχουν αρχίσει προ πολλού να ανησυχούν και καταγγέλλουν την κυβέρνηση Σαρκοζί ότι δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία για να ανακόψει αυτή την τάση.
Είναι πλέον σαφές ότι η επιλογή του Παρισιού να επενδύσει επί δεκαετίες κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στην πυρηνική τεχνολογία, είναι υπεύθυνη γι’ αυτή την καθυστέρηση, αλλά και για την αδυναμία να σημειωθεί στροφή, ώστε να μειωθεί η μεγάλη απόσταση και να κερδηθεί το χαμένο έδαφος.
Χαρακτηριστικό της έντασης που έχει δημιουργηθεί, είναι το γεγονός ότι η γαλλική «Λε Μοντ» σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της (16/7/2011) κατηγορεί ευθέως για την καθυστέρηση τα συμφέροντα που συνδέονται με την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση των πυρηνικών σταθμών. Γιατί, όπως επισημαίνει, θέλουν να διατηρήσουν το μερίδιο του λέοντος (80%), που διαθέτουν σήμερα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Γι’ αυτό και επιβάλλουν, όπως καταγγέλλει, αυτή την πενιχρή ετήσια αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος σε φωτοβολταϊκά (500 μεγαβάτ το χρόνο…)
Επίσης, επισημαίνει ως αιτία και το γεγονός ότι, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία, στη Γαλλία ευνοούνται οι γιγάντιοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος των μικρών μονάδων, που μπορούν με σχετικά χαμηλές επενδύσεις να αναπτύξουν γρήγορα τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ στη χώρα αυτή.
Τα φιλέτα της παγκόσμιας αγοράς
Οι ανησυχίες, όμως, που εκφράζονται, δεν είναι κυρίως οικολογικές. Δεν είναι τόσο οι κίνδυνοι που αντιπροσωπεύουν τα πυρηνικά εργοστάσια, η αιτία που κάνει τους γάλλους ειδήμονες να ανησυχούν.
Εκείνο που τους ανησυχεί περισσότερο, είναι ο κίνδυνος να βρεθούν τα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα πολύ πιο πίσω στον ανταγωνισμό που ήδη αναπτύσσεται ανελέητα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Όπως αποδεικνύει το παράδειγμα της Γερμανίας, ακόμη και μια χώα με περιορισμένη ηλιοφάνεια μπορεί να κάνει θαύματα στον τομέα των φωτοβολταϊκών αναπτύσσοντας τη σχετική βιομηχανία και ανεβάζοντας έτσι τον δείκτη των κερδών, αλλά και των νέων θέσεων εργασίας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο προνομιακός χώρος για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών είναι οι έρημοι. Οι εκτάσεις τους είναι αρκετές για να υπερκαλύψουν τις παγκόσμιες ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια.
Ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία διαθέτουν, προφανώς, ερήμους. Αλλά η Αφρική και η Μέση Ανατολή είναι πολύ κοντά τους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ανταγωνισμός, όχι μόνο μεταξύ τους, μεταφέρεται ήδη στις περιοχές αυτές. Τα μεγέθη σ’ αυτή την περίπτωση αλλάζουν θεαματικά πραγματοποιώντας ποιοτικό άλμα. Το πρόβλημα –και η σύγκρουση– παύει πια να είναι «ενδοοικογενειακή», στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομίας. Μεταφέρεται στην παγκόσμια.
Όποιος διαθέτει τη συστηματικότερη έρευνα, την πιο προηγμένη τεχνολογία και την πιο αποδοτική βιομηχανία, θα εξασφαλίσει τα πιο κερδοφόρα συμβόλαια.
Ελλάδα: Η χώρα του ήλιου στο σκοτάδι
Όμως, και για την Ελλάδα μιλάει ο μύθος. Μια χώρα μια άφθονη «πρώτη ύλη» γι’ αυτή τη βιομηχανία, εμφανίζεται (εξαφανίζεται, για την ακρίβεια) στο 2% του υπολοίπου της ΕΕ.
Επί δεκαετίες επισημαίνεται η ανάγκη να ενταθεί η επένδυση στην έρευνα σ’ αυτό τον τομέα και να επιχειρηθεί να γίνει αυτός ο κλάδος η βαριά βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας. Το εγχώριο κεφάλαιο, όμως, ποτέ δεν ήταν ικανό να σχεδιάσει με μακροπρόθεσμο και συνολικό τρόπο την οργάνωση της κερδοφορίας του. Προτιμάει τα εύκολα (και τα ευτράπελα, όπως π.χ. όταν ονομάζει βαριά βιομηχανία της χώρας τον… τουρισμό, άσχετα αν και αυτός ήλιο πουλάει). Όσο για τον δημόσιο τομέα, αυτός εδώ και δυο δεκαετίες αποδομείται, αντί να αποτελεί την πρωτοπορία.
http://www.ecofinder.gr/news/ΕΝΕΡΓΕΙΑ/1/ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ_ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ_ΙΣΧΥΣ_ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΩΝ_ΤΟ_2010
No comments:
Post a Comment