Απάντηση του ΑΣΠΗ σε άρθρο του Εμμ. Κακαρά για τον ανταγωνισμό και το κόστος ενέργειας

Με έναυσμα το άρθρο του κ. Εμ. Κακαρά (Καθηγητή ΕΜΠ, Γενικού Διευθυντή του Ελληνικού Συνδέσμου Ανεξάρτητων Ηλεκτροπαραγωγών και Προέδρου του European Power Plant Suppliers Association), με θέμα τον ανταγωνισμό, το κόστος ενέργειας και του μηχανισμού αμοιβής ισχύος στον ηλεκτρισμό, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Ημερησία και στο  ENERGIA. gr την 30.12.2013, ο σύνδεσμος ΑΣΠΗ ΕΛΛΑΣ παραθέτει τις απόψεις του:

«Κατ’ αρχάς πρέπει να τονιστεί ότι αυτό που βάλλεται ως τεράστια στρέβλωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν είναι τα ΑΔΙ αυτά κάθε αυτά, αλλά ο Μηχανισμός Διασφάλισης Επαρκούς Ισχύος (του οποίου συνακόλουθο «εργαλείο» είναι τα ΑΔΙ). Ο Μηχανισμός αυτός, ενώ αποτελούσε μια μεταβατική διάταξη και έπρεπε να παύσει να ισχύει από τον Οκτώβριο του 2010, όχι μόνο λαμβάνει συνεχείς παρατάσεις αλλά και η αμοιβή για τα ΑΔΙ αυξήθηκε σε πρώτη φάση τον Οκτώβριο του 2010, εν μέσω οικονομικής κρίσης, από τις 35.000 €/ MW/έτος στις 45.000 €/ MW/έτος, και από το καλοκαίρι του 2013, εν μέσω συνεχιζόμενης και ακόμη βαθύτερης οικονομικής κρίσης, ειδικά για τις μονάδες φυσικού αερίου διπλασιάστηκε στις 90.000 €/ MW/έτος!

Αν το ΑΔΙ αποτελεί κίνητρο με την μορφή εγγυημένης αμοιβής για κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο προκειμένου να υλοποιηθούν επενδύσεις σε νέες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, τότε σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία το ύψος της αμοιβής αυτής θα πρέπει να διαμορφώνεται από την αγορά μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας (μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο διαγωνισμός Νο 12/2006 του ΔΕΣΜΗΕ). Αν το ΑΔΙ αποτελεί ένα ελάχιστο εγγυημένο και ρυθμιζόμενο έσοδο για την διατήρηση υπαρχουσών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής σε λειτουργική ετοιμότητα, τότε το ύψος του ρυθμιζόμενου αυτού εσόδου θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε απλά να επιτελεί τον σκοπό αυτό, δηλαδή να καλύπτει τα σταθερά έσοδα λειτουργίας και συντήρησης της μονάδας ηλεκτροπαραγωγής για να μην κλείσει (να παραμείνει δηλαδή διαθέσιμη) και όχι για να προσφέρει επιπλέον έσοδα που κανονικά οι μονάδες θα έπρεπε να λαμβάνουν από την χονδρεμπορική αγορά. Τέλος αν το ΑΔΙ θα πρέπει να καλύπτει και κεφαλαιουχικές ανάγκες υπαρχουσών μονάδων, τότε το ύψος του θα πρέπει να προκύπτει από τους κανόνες της αγοράς (προσφορά και ζήτηση) και να μην είναι ρυθμιζόμενο.

Στην Ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας λοιπόν δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω, αφού η αμοιβή για τα ΑΔΙ δεν αποτελεί κίνητρο για νέες μονάδες αλλά πληρώνεται και σε υπάρχουσες, το ύψος όμως της αμοιβής αυτής είναι υψηλότατο και δεν αποτελεί αποτέλεσμα των κανόνων της αγοράς αλλά ρυθμιστικής απόφασης. Αυτό λοιπόν που λέει σύσσωμη η υπόλοιπη αγορά, πλην των μελών του ΕΣΑΗ (δηλαδή των ιδιωτών ηλεκτροπαραγωγών με φυσικό αέριο) που εκπροσωπεί ο κ. Κακαράς, είναι είτε το ύψος της αμοιβής των ΑΔΙ να παύσει να είναι ρυθμιζόμενο, είτε – εφόσον παραμείνει ρυθμιζόμενο – να διαμορφωθεί στο ύψος που εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται, ήτοι απλά για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών (προσωπικό, ασφαλίσεις, σταθερό κόστος συντήρησης και διοικητικά έξοδα) για την διατήρηση υπαρχουσών μονάδων σε λειτουργική ετοιμότητα. Εφόσον συμβεί το δεύτερο, δηλαδή κριθεί ότι όντως υπάρχει ανάγκη να παραμείνουν όλες οι θερμικές μονάδες σε λειτουργία και για τον λόγο αυτό πρέπει με ρυθμιστική απόφαση να καλυφθεί το αντίστοιχο λειτουργικό τους κόστος, τότε το συνολικό κόστος της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα μειωνόταν άμεσα κατά περίπου 170.000.000 ευρώ ετησίως.

Ειδικά τώρα για κάποια πράγματα που αναφέρει ο κ. Κακαράς στο άρθρο του πρέπει να τονιστούν τα εξής:

· Αναφέρει, σωστά, ότι ο Μηχανισμός Διασφάλισης Επαρκούς Ισχύος με τα ΑΔΙ λειτουργεί από το 2005, «λησμονεί» όμως να αναφέρει ότι ο μηχανισμός αυτός αποτελούσε μεταβατική ρύθμιση του Κώδικα και έπρεπε να είχε καταργηθεί εδώ και 3 χρόνια!

· Αναφέρεται σε « missing money problem», δηλαδή σε χρήματα που λείπουν από τις ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου για να καλύψουν τις κεφαλαιουχικές δαπάνες τους, τα οποία έρχεται να συμπληρώσει ο μηχανισμός των ΑΔΙ μέσω της ρυθμιζόμενης και ιδιαίτερα υψηλής τιμής τους. Μα αυτό αποτελεί τον ορισμό της παράνομης κρατικής ενίσχυσης που απαγορεύει η κοινοτική νομοθεσία, εφόσον δεν έχει ανακοινωθεί και εγκριθεί εκ των προτέρων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (κάτι που δεν έχει συμβεί στην συγκεκριμένη περίπτωση).

· Αναφέρει ότι μηχανισμοί αμοιβής ισχύος ισχύουν ή σχεδιάζονται και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., «λησμονεί» όμως να αναφέρει ότι στις χώρες αυτές οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί βασίζονται σε κανόνες αγοράς ( capacity market) και όχι σε σταθερή πληρωμή ΑΔΙ ( capacity payment). Στις μόνες χώρες που υπάρχει σταθερή πληρωμή ΑΔΙ είναι στην Ιρλανδία και την Ισπανία, το δε ύψος τους είναι σημαντικά χαμηλότερο απ’ αυτό που ισχύει στην Ελληνική αγορά. Για παράδειγμα στην Ισπανία, όπου μάλιστα υπάρχει μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ απ’ ότι στην χώρας μας (στην Ισπανία το 33% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος είναι από ΑΠΕ, έναντι αντιστοίχως 25% στην Ελλάδα), το μοναδιαίο ύψος της αμοιβής των ΑΔΙ είναι περίπου το 1/3 αυτής που ισχύει στην χώρα μας!

· Τέλος, όσον αφορά την υπέρμετρη φορολόγηση των ενεργειακών προϊόντων (ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο, πετρέλαιο) έχει απόλυτο δίκιο, όσον αφορά όμως την τιμή προμήθειας του φυσικού αερίου θα πρέπει να επισημανθεί το εξής: Όσο ίσχυε ο - επίσης μεταβατικός - Μηχανισμός Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους δεν υπήρξε καμία προσπάθεια από τους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς να μειώσουν το κόστος προμήθειας του φυσικού αερίου, τουναντίον τους εξυπηρετούσε η τιμή αυτή να είναι υψηλή αφού ελάμβαναν ως καθαρή αμοιβή ένα περιθώριο +10% επί του μεταβλητού τους κόστους. Μόλις καταργήθηκε ο Μηχανισμός αυτός, και αφού εν τω μεταξύ οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί εισέπραξαν μέσω αυτού μια πρόσθετη αμοιβή της τάξης των 820.000.000 ευρώ την τελευταία 3ετια (2011-2013), θυμήθηκαν ξαφνικά την τιμή προμήθειας του φυσικού αερίου».

http://www.energia.gr/article.asp?art_id=78233