Επιτέλους κατάργηση της υποχρέωσης δημοσίευσης ισολογισμών και οικονομικών καταστάσεων από επιχειρήσεις στις εφημερίδες

Η υποχρέωση εκ του νόμου που έχουν οι εταιρίες στην Ελλάδα να πρέπει να δημοσιεύσουν σε κάποια εφημερίδα τον ισολογισμό τους, ήτανε κάτι που είχα διαβάσει πρό μερικών μηνών και μου είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση. Ο ισολογισμός είναι μια ανάλυση της οικονομικής κατάστασης μιας εταιρίας, την οποία η εταιρία πρέπει να καταθέσει στην εφημερίδα ωστέ να δημοσιευτεί.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι από ποιόν να πρέπει να υποχρεωθεί κάποιος που έχει μια εταιρία στην Ελλάδα ωστέ να βγάζει στην δημοσιότητα τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησής του. Και όμως η απάντηση μου ήρθε γρήγορα από τον νόμο 2190/1920. Έναν εξαιρετικά παλαιό νόμο για τα σημερινά δεδομένα που όντως από τότε υποχρέωνε τις εταιρίες να δημοσιεύουν εταιρικά στοιχεία σε εφημερίδες.

Θεωρώ κομμουνιστικό κατάλοιπο να υποχρεώνεται ένας επιχειρηματίας σήμερα να κάνει κάτι τέτοιο. Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά ζητούσαν και ένα κάρο χρήματα οι εφημερίδες για την δημοσίευση αυτών των στοιχείων. Σε κάποια ιστοσελίδα είχε πάρει το μάτι μου οτι μπορούσαν να ζητήσουν εως και 2000 ευρώ από μια επιχείρηση για την δημοσίευση ισολογισμού και συνήθως το κοστολόγιο διαμορφωνόταν αναλόγως τον ετήσιο τζίρο μιας επιχείρησης.

Αργότερα μόλις διάβασα οτι αυτό πάει να το καταργήσει το μνημόνιο Νο 2, χάρηκα να πώ την αλήθεια. Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είμαι υπέρμαχος του μνημονίου ούτε αυτών των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, αλλά η τζάμπα μαγκιά των εφημερίδων πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Μπορώ να πώ με κάθε βεβαιώτητα λοιπόν, οτι το κομμάτι του μνημονίου που περιείχε την κατάργηση υποχρεώσης δημοσίευσης ισολογισμών σε εφημερίδες είναι το μοναδικό σωστό μέτρο ολόκληρου του μνημονίου Νο 2. Για την ακρίβεια όσες εταιρίες έχουν ιστοσελίδα θα μπορούν να δημοσιεύουν εκεί τα στοιχεία τους και όχι στις εφημερίδες.

Και αφορμή για αυτό το post σήμερα δεν στάθηκε απλά αυτό καθ΄αυτό το γεγονός της άρσης της υποχρέωσης αυτής από το μνημόνιο Νο 2, αλλά το γεγονός οτι άρχισαν και τις γκρίνιες τώρα οι εφημερίδες μέσω των ιδιοκτητών τους της ΕΣΗΕΑ και των διαφόρων ενώσεων οτι τώρα θα εξαφανιστούμε οτι θα μας δοθεί η χαριστική βολή και διάφορες άλλες δικαιολογίες. Ας βρούνε άλλους τρόπους να βάλουν έσοδα και όχι τέτοιου είδους "νταβατζιλίκια" με πανάρχαιους νόμους του 1920. Διότι όταν δεν υπάρχει λόγος να δημοσιεύει μια εταιρία τα στοιχεία της σε εφημερίδα τότε για ποιόν λόγο να το κάνει; Και όχι μόνο να το κάνει αλλά και επί πληρωμής αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Το επιχείρημα οτι πρέπει να ενημερώνονται οι πολίτες δεν στέκει διότι πλέον υπάρχει το διαδύκτιο και αν θέλει κάποιος βρίσκει τα πάντα.

Επίσης επί της ευκαιρίας να μην ξεχάσω να αναφερθώ και σε άλλου είδους νταβατζιλίκια των εφημερίδων όπως η υποχρέωση αναγγελίας ενός γάμου σε εφημερίδα. Και μάλιστα επειδή το έψαξα το θέμα δεν ισχύει αυτό μόνο για τον θρησκευτικό γάμο αλλά και για τον πολιτικό γάμο. Και αυτό πρέπει να σταματήσει να συμβαίνει με νομοθετική παρέμβαση. Για ποιον λόγο να υποχρεώνονται τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν να δημοσιεύουν που θα κάνουν τον γάμο τους σε εφημερίδα; Τι βλακεία είναι πάλι αυτό; Και δεν θα σχολιάσω καν οτι πρέπει να πληρώσουν αλλά θέλω να μάθω` ενδιαφέρονται οι πολίτες να ενημερωθούν σε ποιο μέρος θα παντρευτούν κάποιοι; Γιατί να μην το έχουν προαιρετικό;

ΥΓ1: Δεν είμαι επιχειρηματίας ούτε έχω συμφέρον με το να στηρίζω τις επιχειρήσεις.

ΥΓ2: Δεν θέλω να τα βάλω με τους εργαζόμενους στον χώρο του τύπου και των εφημερίδων ούτε θέλω να χάσουν τις δουλιές τους οι άνθρωποι. Όμως πρέπει να σταματήσουν αυτά τα φαινόμενα με νόμους του 1900 και 1800 που υποχρεώνουν τον κόσμο να πληρώνουν χρήματα δίχως ουσία και νόημα ωστέ κάποιοι να τα βάζουν στην τσέπη και να συντηρούνται από αυτές τις στρεβλώσεις.
___________________________________________________________________________________


Edit by admin:


Τα υβριστικά σχόλια και οι χαρακτηρισμοί θα διαγράφονται.

Όσο για εμένα ούτε επιχειρηματίας είμαι ούτε οικονομολόγος, το τι είναι ακριβέστατα ο ισολογισμός δεν είμαι υποχρεωμένος να το γνωρίζω, αυτά που πρέπει να ξέρω τα ξέρω. Επίσης για τα 2000ευρώ και το αν υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο για το κοστολόγιο δημοσίευσης τα παράπονα ας γίνουν στις διάφορες ενώσεις επιχειρήσεων και βιομηχάνων που σε μια συνέντευξη που έδωσαν κάποτε έγραφαν ακριβώς οτι κατά μέσο όρο οι επιχειρήσεις πληρώνουν 2000ευρώ. 


Για τους γάμους, οτιδήποτε έννομο συμφέρον και να υπάρχει δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να πληρώνει για να βγάλει αγγελίες σε εφημερίδες, ας γίνει προαιρετικό.